"Koniec" to kolejna propozycja Nowego Teatru. Spektakl wyreżyserował Krzysztof  Warlikowski. Scenariusz powstał w oparciu o trzy teksty: niezrealizowany scenariusz filmowy Bernarda-Marie Koltèsa „Nickel Stuff“, „Proces“ Franza Kafki oraz fragmenty powieści J.M. Coetzeego „Elizabeth Costello“. Bohaterowie docierają w nich do sytuacji granicznej, stają przed bramą: prawa, życia, śmierci. Chcą zobaczyć, co jest po drugiej stronie, przejść tam, przedostać się.

- Chciałem wejść w człowieka i w jego winę, w to, jak mu ona doskwiera w życiu. Wszyscy jesteśmy w jakimś sensie paradoksalnie zarażeni przez "Proces" i przez Franza Kafkę w XX wieku poczuciem winy. On otworzył drzwi do XX-wiecznego egzystencjonalnego strachu, przerażenia życiem - powiedział Warlikowski w poniedziałek na konferencji prasowej.

- Wybierając się na ten spektakl, rozum należy zawiesić na chwilę na kołku, bo są sprawy, wobec których jest on bezużyteczny – mówi Piotr Gruszczyński. Dramaturg dodaje, że spektakl domaga się od widza, by uruchomił swoją wrażliwość, a niekoniecznie natychmiastową potrzebę analizy.

Ponieważ Nowy Teatr nie ma jeszcze swojej stałej siedziby, premiera "Końca" odbędzie się hali filmowej Farat Film Studio (Notecka 22).

Premierę spektaklu zaplanowano na 30 września (godz. 20:00). Kolejne spektakle zaplanowano na 1 października (20:00), 2 -3 października (19:00), 6-8 października (20:00), 9 października (19:00)

W obsadzie: Stanisława Celińska, Magdalena Cielecka, Ewa Dałkowska, Wojciech Kalarus, Marek Kalita, Mateusz Kościukiewicz, Zygmunt  Malanowicz, Maja Ostaszewska, Jacek Poniedziałek, Magdalena  Popławska, Anna Radwan – Gancarczyk, Maciej Stuhr.

 Muzykę skomponowali Paweł Mykietyn, Paweł Bombert i Paweł Stankiewicz.
"Koniec" jest koprodukcją Nowego Teatru w Warszawie z Theatre de l'Odéon w Paryżu, La Comédie de Clermont-Ferrand - Sccne Nationale w Clermont-Ferrand, Theatre de la Place w Licge i Hebbel am Ufer w Berlinie. Na początku przyszłego roku przedstawienie zostanie zaprezentowane we Francji

(pap, mz)

– Nazwa wystawy jest prowokacją – przyznaje Dorota Niemczyk z Muzeum Powstania Warszawskiego, która opiekuje się wystawą "PKS-em PO POLSCE". – Każdy wtajemniczony wie, że nie chodzi tu o powszechnie znany polski środek lokomocji, a o Polski Klub Stereoskopowy – wyjaśniła w "Stacji kultura".

Fakt, że przewrotny tytuł wystawy odsyła do motywu podróży, ma swoje uzasadnienie. – Dzięki wystawie możemy odbyć niezwykłą fotograficzną podróż. Choć nie jesteśmy dosłownie w fotoplastykonie, nie słyszymy stukotu maszyny, nie czujemy jej zapachu, możemy obejrzeć różne, znane i zupełnie nie odkryte jeszcze zakamarki Polski – tłumaczy Dorota Niemczyk.

Fotografia stereoskopowa jest fascynującą techniką. Nie tylko dla tych, którzy interesują się 3D, ale także dla tych, których po prostu pasjonuje fotografia. Fotoplastykon to najstarsza maszyna, która umożliwia oglądanie obrazów w trójwymiarze. Wystawa łączy stare, często nawet stuletnie zdjęcia – stereoskopowe "wspomnienia", ze współczesnymi fotografiami .

– Jest mnóstwo przeróżnych, nawet najprostszych  technik trójwymiarowych. Wystarczy zrobić zeza i wykorzystać przy tym lusterko – żartuje Dorota Niemczyk. – Najprościej rzecz ujmując, aparat stereoskopowy to po prostu dwa obiektywy. Po wywołaniu filmu otrzymujemy dwa pozornie jednakowe zdjęcia, które jednak zasadniczo się od siebie różnią.  Po ich zestawieniu, za pomocą trzech soczewek możemy zobaczyć końcowy efekt w trzech wymiarach – tłumaczy.

Wystawę można oglądać w Fotoplastykonie przy Al. Jerozolimskich 51 w Warszawie.

Am/ŁSz

W Teatrze Komedia trwają intensywne przygotowania do premiery „Dziewczyn z kalendarza”. O spektaklu, łamaniu tabu i nagości aktorka Karolina Nowakowska mówiła w – nomen omen – „Kalendarzu Kulturalnym” 25 września.

Oficjalna premiera „Dziewczyn” w Teatrze Komedia będzie miała miejsce 9 października. –  Wszyscy pamiętają „Dziewczyny z Kalendarza” w wersji filmowej z niezapomnianą kreacją Helen Mirren. Myślę, że przeniesienie „Dziewczyn” na deski teatru to znakomity pomysł – mówi Karolina Nowakowska, która wcieli się w rolę kochanki męża jednej z bohaterek. – Jestem przekonana, że to będzie hit – mówi z entuzjazmem

Bohaterkami osnutej na autentycznych wydarzeniach sztuki są kobiety w średnim wieku, wiodące spokojne życie w hrabstwie Yorkshire w Wielkiej Brytanii. Chcąc wspomóc fundację zbierającą pieniądze na leczenie białaczki, postanawiają wydać kalendarz. Do zdjęć pozują nago, łamiąc szereg tabu – obyczajowych i estetycznych. Ich przedsięwzięcie zyskuje rozgłos, ale też budzi kontrowersje.

Czy nagość w spektaklu teatralnym może jeszcze w dzisiejszych czasach kogokolwiek zaszokować? Karolina Nowakowska podkreśla, że w przypadku „Dziewczyn” nie chodzi o szokowanie, epatowanie. – Chodzi o pokazanie, że nagością można się posłużyć w szczytnym celu. O różnicę między rozebraniem się w imię czegoś dobrego a zwykłą golizną – tłumaczy.

– Nagość stanowi jedynie bonus. Przecież bardziej interesuje nas to, czego do końca ni widać, niż to, co mamy podane „na tacy” – przekonuje aktorka.

W obsadzie spektaklu w reżyserii Tomasza Dutkiewicza, obok Karoliny Nowakowskiej, zobaczymy również Barbarę Bursztynowicz, Bożenę Dykiel, Martę Klubowicz, Marię Pakulnis, Grażynę Wolszczak. Krzysztofa Janczara i Bartosza Obuchowicza.

ŁSz

– Nadal wiele osób chce studiować na SGGW – zapewnia prof. Jan Rozbicki, kierownik Zakładu Szczegółowej Uprawy Roślin na wydziale Rolnictwa i Biologii SGGW, wiceprezes Polskiego Towarzystwa Agronomicznego. W „Magazynie” 28 września goście Justyny Dżbik przekonywali, że praca w rolnictwie może być atrakcyjną propozycją kariery.

E-learning na sianie

– Uczelnia proponuje studia niestacjonarne, przeznaczone dla osób, które chcą zdobywać wiedzę drogą typowo akademicką, jednocześnie prowadząc własne gospodarstwo, gdzie tę wiedzę mogą zastosować – powiedział prof. Rozbicki. Jeśli tylko student ma dostęp do internetu, stworzona przez SGGW platforma gwarantuje sprawny, niczym nieograniczony e-learning, który stwarza szansę pracy asynchronicznej.  Na platformie można korzystać z testów i zestawów pytań, które weryfikują wiedzę i pomagają rozwiać wątpliwości. Prof. Rozbicki zaznacza, że choć rola wykładowców zostaje w ten sposób ograniczona, studenci mają nadal obowiązek uczestniczenia „w realu” w zajęciach takich jak laboratoria, zajęcia terenowe i ćwiczenia.

– Studia to taki miszmasz – ocenia Anna Malinowska z grójeckiego zagłębia sadowniczego, absolwentka SGGW. – Są tam przeróżne przedmioty: zarządzanie, marketing, agrobiznes; wszystko to, co uświadamia młodemu rolnikowi, jak promować własne gospodarstwo i zarządzać nim, by było rentowne. W gospodarstwo warto inwestować jedynie wtedy, gdy jest ukierunkowane na konkretny rodzaj produkcji – przekonuje.

Na starcie pomoże państwo

Jak w takim razie wystartować z własnym gospodarstwem, zwłaszcza, gdy – jak bywa w przypadku wielu absolwentów – brakuje funduszy? – Staramy się ułatwić młodym rolnikom start – zapewnia Henryk Czemplik, ekspert Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa (ARiMR). Jak jednak dodaje, pieniędzy z dotacji nie wystarczy na założenie gospodarstwa od podstaw. Jest przeznaczona raczej dla osób, które posiadają już jakiś kapitał, bazę w postaci ziemi lub urządzeń. Startującym od zera ekspert sugeruje korzystanie jednocześnie z kilku różnych programów wsparcia.

Aby otrzymać zastrzyk finansowy z ARiMR, należy spełnić określone kryteria. Przede wszystkim trzeba mieć mniej niż 40 lat. W tym roku minister rolnictwa zwiększył dwukrotnie limit środków w ramach programu - do 200 mln złotych. Złagodzono kryteria obszarowe a także zagwarantowano uzupełniające renty strukturalne. – Młody rolnik otrzymuje środki na dobry start. Jeśli kapitał w postaci majątku ziemskiego lub gospodarstwa dziedziczy po rodzicach, zapewnia tym samym rentę starszemu pokoleniu – tłumaczy Henryk Czemplik.

Am


Więcej w materiałach audio/wideo.