David Virelles. Gwiazda jazzu z Kuby

Słowenka jest jedną z wybijających się młodych pianistek sceny muzyki improwizowanej. Po swój pierwszy instument sięgnęła w wieku 3 lat, a było to zabawkowe pianino. - Kupili mi je rodzice. Sami nie byli muzykami. Mój tata umiał zagrać jakieś proste melodyjki, a ja zaczęłam je powtarzać. Rodzice zaczęli się zastanawiać, czy nie powinnam spotkać się z jakimś nauczycielem muzyki i posłali mnie do nauczycielki, która mieszkała w mojej rodzinnej wiosce. Miałam wtedy 4 lata - wspominała w Dwójce Kaja Draksler.

By rozwijać się muzycznie, bohaterka "Rozmów improwizowanych" wyjechała do stolicy swojego rodzinnego kraju - Lublany, gdzie uczyła się fortepianiu jazzowego. Później przeprowadziła się do Holandii, gdzie kontynuowała pianistykę jazzową i rozpoczęła studia z kompozycji klasycznej. - Magisterium robiłam już z kompozycji - tłumaczyła.

Dlaczego Kaja Draksler zdecydowała się na studia kompozytorskie? Kiedy w jej życiu pojawiły się jazz i muzyka improwizowana? Którego Polaka nazywa swym ulubionym żyjącym pianistą? O tym w nagraniu audycji.

***

Tytuł audycj: Rozmowy improwizowane 

Prowadzą: Tomasz Gregorczyk i Janusz Jabłoński

Gość: Kaja Draksler (pianistka, kompozytorka)

Data emisji: 15.02.2018

Godzina emisji: 22.00 

pg/jp

O muzyce, polityce i rodzinie ze Scottem Colleyem i Benjaminem Koppelem

Na początku chcieli tylko wydać dwie płyty. Po szesnastu latach w katalogu Pi Recordings znajdują się albumy Henry’ego Threadgilla, Vijaya Iyera, Steve’a Lehmana, Amira ElSaffara, Hafeza Modirzadeha i Marca Ribota – najważniejszych muzyków jazzowych ostatnich kilkunastu lat. Znakiem rozpoznawczym oficyny jest staranny wybór wydawanej muzyki i stabilność finansowa – efekt biznesowego doświadczenie Rosnera i Wanga, pracujących wcześniej w handlu nieruchomościami i bankowości.

Yulun Wang podkreślił w audycji wagę finansowej stabilności w działalności wytwórni. - Cała frajda w wydawaniu muzyki szybko się kończy, kiedy zaczynasz tracić pieniądze - no, chyba że jesteś milionerem. Straty dość szybko podcinają skrzydła. Szosa jest usiana wrakami wytwórni, które próbowały i nie dały rady.

Szefowie Pi Recordings opowiadali, jak pracować z artystami przekonanymi o własnej nieomylności, dlaczego "mniej znaczy więcej" i w czym sprzedaż płyt różni się od sprzedaży jabłek i bananów.

***

Tytuł audycji: Rozmowy improwizowane 

Prowadzą: Tomasz Gregorczyk i Janusz Jabłoński

Goście: Seth Rosner i Yulun Wang, szefowie nowojorskiej oficyny Pi Recordings

Data emisji: 19.04.2018

Godzina emisji: 22.00

jp/bch

Kamasi Washington. Zbawca jazzu z Kalifornii

Jean-Luc Ponty podkreślił, że tradycja europejskich skrzypiec w jazzie była słodka i romantyczna. Nie pasowała do twardego, miejskiego brzmienia nowych stylów. - Dlatego nie miałem problemu z porzuceniem typowych skrzypcowych praktyk, jak szerokiego wibrata. Po prostu słuchałem trąbki czy saksofonu i grałem to samo na skrzypcach – bez żadnego wibrata.

Muzyk dodał, że do amerykańskiego rytmu w jazzie wniósł europejską melodykę. - Larry Coryell nazywał mnie wręcz Mr. Melody. Uwielbiałem piękne melodie, uduchowione, może nawet hipnotyczne i poetyckie. To nie było ani trochę amerykańskie, ale połączenie z amerykańską sekcją rytmiczną grającą groove dawało dobry efekt końcowy.

W audycji Jean-Luc Ponty wspominał swoją współpracę z Frankiem Zappą ("nie był żadnym hipisem, (...) nie potrzebował żadnych prochów, żeby się bawić, żartować i miło spędzać czas") oraz kulisy odejścia z jego zespołu. Skrzypek ponado mówił o swoich spotkaniach z polskimi jazzowymi skrzypkami Zbigniewem Seifertem i Michałem Urbaniakiem.

***

Tytuł audycji: Rozmowy improwizowane 

Prowadzą: Tomasz Gregorczyk i Janusz Jabłoński

Gość: Jean-Luc Ponty (skrzypek)

Data emisji: 26.04.2018

Godzina emisji: 22.00

bch