W Teatrze Komedia trwają intensywne przygotowania do premiery „Dziewczyn z kalendarza”. O spektaklu, łamaniu tabu i nagości aktorka Karolina Nowakowska mówiła w – nomen omen – „Kalendarzu Kulturalnym” 25 września.

Oficjalna premiera „Dziewczyn” w Teatrze Komedia będzie miała miejsce 9 października. –  Wszyscy pamiętają „Dziewczyny z Kalendarza” w wersji filmowej z niezapomnianą kreacją Helen Mirren. Myślę, że przeniesienie „Dziewczyn” na deski teatru to znakomity pomysł – mówi Karolina Nowakowska, która wcieli się w rolę kochanki męża jednej z bohaterek. – Jestem przekonana, że to będzie hit – mówi z entuzjazmem

Bohaterkami osnutej na autentycznych wydarzeniach sztuki są kobiety w średnim wieku, wiodące spokojne życie w hrabstwie Yorkshire w Wielkiej Brytanii. Chcąc wspomóc fundację zbierającą pieniądze na leczenie białaczki, postanawiają wydać kalendarz. Do zdjęć pozują nago, łamiąc szereg tabu – obyczajowych i estetycznych. Ich przedsięwzięcie zyskuje rozgłos, ale też budzi kontrowersje.

Czy nagość w spektaklu teatralnym może jeszcze w dzisiejszych czasach kogokolwiek zaszokować? Karolina Nowakowska podkreśla, że w przypadku „Dziewczyn” nie chodzi o szokowanie, epatowanie. – Chodzi o pokazanie, że nagością można się posłużyć w szczytnym celu. O różnicę między rozebraniem się w imię czegoś dobrego a zwykłą golizną – tłumaczy.

– Nagość stanowi jedynie bonus. Przecież bardziej interesuje nas to, czego do końca ni widać, niż to, co mamy podane „na tacy” – przekonuje aktorka.

W obsadzie spektaklu w reżyserii Tomasza Dutkiewicza, obok Karoliny Nowakowskiej, zobaczymy również Barbarę Bursztynowicz, Bożenę Dykiel, Martę Klubowicz, Marię Pakulnis, Grażynę Wolszczak. Krzysztofa Janczara i Bartosza Obuchowicza.

ŁSz

30 września odbędzie się premiera najnowszego przedstawienia Krzysztofa Warlikowskiego. Sztuka nosi tytuł "Koniec" i jest opowieścią o ludziach, którzy "docierają do sytuacji granicznej". W Nowym Teatrze w Warszawie trwają ostatnie próby.

Spektakl oparty jest na "Procesie" Franza Kafki, fragmentach powieści "Elizabeth Costello" Johna Maxwella Coetzee i niezrealizowanym scenariuszu filmowym "Nickel Stuff" autorstwa Bernarda-Marie Koltesa.

– Chciałem wejść w człowieka i w jego winę, w to, jak mu ona doskwiera w życiu. Ta wina nie bierze się z opresji zewnętrznej, tylko jest czymś jak grzech pierworodny w człowieku – wyjaśnia Krzysztof Warlikowski.

Maciej Stuhr gra w przedstawieniu postać Józefa K.. O swoim bohaterze mówi, że jest to człowiek, który stanął przed ostatecznością, trudnym zadaniem. – Zatrzymanie wywołuje w nim proces zmagania się z samym sobą, ze swoim poczuciem winy, z lękami i z najbliższymi  – tłumaczy.

Posłuchaj reportażu Katarzyny Kornet i obejrzyj wideo.

ap

Na 5 października zaplanowano premierę monodramu "Pieśń nad Pieśniami" na podstawie opowiadania Szolema Alejchema. Bohater, w tej roli Jerzy Walczak, opowiada o przeżytej w młodości fascynacji kuzynką, którą spotyka po wielu latach ponownie, by odkryć na nowo wagę wczesnego uczucia. -To piękna, poetycka opowieść tragicznie zakochanego człowieka, opowieść o zagubionej treści życia i tęsknocie za dziecięcymi marzeniami - zapowiada reżyser monodramu Maciej Wojtyszko.

Na początku nowego sezonu także Piotr Cieplak rozpoczyna próby do nowego spektaklu pt. "Księga Raju", którego premiera jest planowana na połowę grudnia. -To wzruszająca, smutna, a zarazem dowcipna historia ludzi, którzy kiedyś byli aniołami, jednak prztyczkiem w nos zostali zrzuceni na ziemię, zapominając o swojej pierwotnej anielskości. Jednak jednemu ze zrzuconych udaje się zachować wspomnienia z nieba i to właśnie jego opowieść staje się osią spektaklu" - opowiadał Cieplak.

Na listopad zaplanowano również czytanie performatywne (połączenie tekstu, aktorskiej improwizacji, muzyki i obrazu) tekstu "Ala z elementarza" w reż. Agnieszki Glińskiej. Historia stanowi zapis wspomnień Aliny Margolis-Edelman, pierwowzoru Ali, bohaterki "Elementarza" Mariana Falskiego. Innym zapowiadanym spektaklem jest "Irena zwana Jolantą" poświęcony Irenie Sendler. Teatr Żydowski zaprasza również na odbywające się co miesiąc spotkania z filmem i literaturą żydowską. W ramach tych cykli planowane są spotkania autorskie, panele dyskusyjne i pokazy filmowe.

Pod koniec listopada ma odbyć się także premiera widowiska teatralnego w reż. Jana Szurmieja "Starsi Panowie - Aj!". Spektakl ten to pełna humoru opowieść o życiowych perypetiach bohatera, zwanego umownie Szymonem, który z ironią, ale i ciepłem obserwuje zmieniający się wokół niego świat. -Tytuł widowiska nawiązuje do jednej z piosenek z Kabaretu Starszych Panów. Spektakl jest swoistym kolażem piosenek i dowcipów, prześmiewczych i nieco pobłażliwie komentujących rzeczywistość - mówił obecny na konferencji reżyser widowiska.

Dyrektor Teatru Żydowskiego Szymon Szurmiej podsumowując plany repertuarowe swojej placówki podkreślił, jak ważne jest dla niego i jego zespołu przybliżanie widzom kultury żydowskiej. -To kultura narodu, który żył tu przez tysiąc lat i zginął podczas II wojny. Jest ona głęboka i humanistyczna, nierozerwalnie związana także z kulturą polską, wśród której Żydzi żyli. Dlatego pragniemy zaprezentować widzom korzenie, tradycję i bogactwo kultury żydowskiej - zaznaczył Szymon Szurmiej.

Nigiri, maki, sashimi… To rodzaje sushi, czyli japońskiej potrawy złożonej z ryżu zaprawionego octem ryżowym oraz najróżniejszych dodatków, którymi mogą być zarówno ryby (najpopularniejszy jest łosoś), jak i owoce morza, grzyby, ogórki, avocado. O wyjątkowości sushi opowiadali w "Kalendarzu Kulturalnym" sushi masterzy: Gaweł Stefanowicz i Tomasz Dąbrowski z restauracji "Susharni".

– Od sushi można się uzależnić – podkreśla Gaweł Stefanowicz. – Cały rytuał przyrządzania sushi, parzenia zielonej herbaty, picia sake (wino ryżowe) czy jedzenia pałeczkami może nas zauroczyć – zachwala. Według gościa "Kalendarza", wszystko, co związane jest z sushi, ma w sobie jakąś wyjątkowość.

– Można przed długi czas próbować różnych smaków, lecz dopiero po spróbowaniu sushi zauważa się, że nic nie jest w stanie się z nim równać – mówi podekscytowany Tomasz Dąbrowski.

Sushi masterzy nie wyobrażają sobie swojego życia bez japońskiej potrawy. Jak sami przyznają, ich fach wymaga stałego doskonalenia umiejętności. – Nauka nie twa pół roku. To praca na całe życie – podkreśla Tomasz Dąbrowski. – W tej chwili zaczynamy robić sushi ze składnikami, które wcześniej nie przyszłyby nam do głowy – dodaje gość Magdaleny Kasperowicz.

ap