Koronacja Bolesława Chrobrego. Manifestacja niezależności Polski
2024-04-18, 05:50
– Z politycznego punktu widzenia uzyskanie korony było symbolem niezależności władcy i jego państwa. Bez wątpienia koronacja spektakularnie wieńczyła panowanie Chrobrego – mówił prof. Grzegorz Myśliwski w audycji Polskiego Radia z 2001 roku.
999 lat temu Bolesław Chrobry w Gnieźnie koronował się na króla Polski. Uroczystość odbyła się najprawdopodobniej w Wielkanoc, 18 kwietnia 1025 roku.
– Gniezno było siedzibą arcybiskupa i tylko tam mogła odbyć się koronacja. Co więcej, w 1025 roku i jeszcze znacznie później Gniezno uchodziło za centralny punkt Polski. Chociaż żadne źródło nie zapisało miejsca, ale nie mogło się to stać gdzie indziej – powiedział prof. Marek Barański w audycji Agnieszki Steckiej z cyklu "Mity polskie".
Kiedy nastąpiła koronacja?
Moment, od którego Bolesław Chrobry był królem jest przedmiotem kontrowersji. Podczas zjazdu gnieźnieńskiego w 1000 roku cesarz Otton III wykonał wobec Bolesława gest, który bywał interpretowany jako wywyższenie go do godności królewskiej. Cesarz nałożył na głowę polskiego księcia własny diadem oraz wręczył mu kopię włóczni św. Maurycego, czyli broni, którą miał być przebity bok Jezusa.
Zjazd gnieźnieński. Jak Chrobry zrobił z Polski państwo europejskie
– Wydaje się, że dzisiejsza historiografia ma rację, odrzucając tezę, że w roku 1000 nastąpiła koronacja, bo inaczej po cóż Chrobry czyniłby zabiegi, by uzyskać koronę królewską – stwierdził prof. Grzegorz Myśliwski w audycji Andrzeja Sowy z cyklu "Kronika polska".
– Koronacja polegała na nałożeniu korony, ale tej, która była związana z danym królestwem oraz namaszczeniu świętymi olejami. Dopiero wtedy władca stawał się pomazańcem bożym, co oznaczało, że nie zawdzięcza swojej władzy żadnej potędze ziemskiej. Sam Bóg dał mu władzę, a więc jest niezależny. Chrobry taki akt odbył w 1025 roku, natomiast w 1000 roku odbył się jedynie pierwszy etap – argumentował prof. Marek Barański w audycji Polskiego Radia z 2002 roku.
Posłuchaj
Posłuchaj
Długa droga do korony
Otton III sprzyjał Bolesławowi i widział w sojusznika w realizacji jego wizji zjednoczenia chrześcijańskiej Europy w nowym Imperium Rzymskim. Śmierć młodego cesarza zamknęła drogę do koronacji Bolesława.
Powiązany Artykuł
Otton III i marzenia o zjednoczonej Europie
Nowy cesarz Henryk II zrezygnował z ambitnych planów swojego poprzednika i nie widział w słowiańskim księciu partnera. Chciał sobie podporządkować słowiańskiego księcia, co doprowadziło do długoletnich wojen pomiędzy Bolesławem i Henrykiem.
Chrobry koronował się dopiero, gdy w europejskiej polityce stworzyły się ku temu odpowiednie warunki. W 1024 roku umarł wrogi mu cesarz Henryk II oraz podporządkowany mu papież Benedykt VIII.
Posłuchaj
Posłuchaj
Tradycja korony Chrobrego
Koronacja Chrobrego opromieniła ostatnie lata rządów władcy, które są dość słabo znane. W 1018 roku zmarł Thietmar, biskup Merseburga oraz skrupulatny kronikarz, dzięki któremu historycy zawdzięczają wiele informacji o życiu Bolesława Chrobrego.
– Fakt koronacji dowodzi, że ostatnie lata jego panowania nie mogły być zmarnowane, kryzysu, skoro w ostatnim okresie życia sięga po koronę królewską, którą sankcjonuje papież i nie kwestionuje cesarstwo – mówił prof. Andrzej Nowak w audycji Doroty Truszczak z cyklu "Historia żywa".
Powiązany Artykuł
Mieszko II - w cieniu ojca
Koronacja Chrobrego umocniła wciąż jeszcze młodą polską państwowość. Bolesław zmarł wkrótce po koronacji, bo już 17 czerwca 1025 roku, ale zapoczątkował tradycję, do której odwoływali się jego następcy. Niedługo później, najprawdopodobniej w święta Bożego Narodzenia 1025 roku koronował się syn Chrobrego, Mieszko II.
– Tradycja korony Chrobrego była hasłem tych wszystkich, którzy w XIII wieku walczyli o zjednoczenie państwa polskiego. Koronacja Chrobrego utworzyła z Polaków naród, który miał się czym chwalić, był dumny ze swojej suwerenności i przeszłości historycznej – mówił prof. Henryk Samsonowicz w audycji Elizy Bojarskiej z cyklu "Królowie i książęta polscy" z 1984 roku.
sa