Vaclav Klaus - "Błękitna planeta - w zielonych okowach"

"Najważniejszym zadaniem ludzkości jest oddzielenie rzeczywistości od fantazji
i prawdy od propagandy. Kwestia globalnego ocieplenia stała się symbolem
tego problemu. Ustalona bo-wiem została jedna, politycznie poprawna
prawda i kwestionować ją nie jest łatwo. Przyszłe generacje zapewne ze szczyptą rozbawienia dziwić się będą, że na początku XXI wieku rozwinięty świat wpadł w panikę z powodu wzrostu średniej temperatury o kilka  dziesiątych stopnia i zastanawiał się, czy nie powrócić do czasów przedindustrialnych.
Kwestia globalnego ocieplenia coraz bardziej staje się polem zasadniczego starcia ideowego i politycznego naszej współczesności. Rzecznik tego tematu – environmentalizm – stał się dominującą alternatywą dla ideologii konsekwetnie i a priori ukierunkowanych na prawa i wolności ludzkie. Jest on poglądem światowym, który – w sposób radykalny i bez względu na towarzyszące mu efekty „lecących wiórów” (a wiec kosztem ograniczania ludzkich swobód i kosztem ludzkiego życia) – chce zmienić człowieka, jego zachowania, organizację społeczeństwa, system wartości. Po prostu – wszystko. Podejście environmentalistów do przyrody jest podobne do podejścia marksistów do praw ekonomicznych, dlatego że podobnie jak oni starają się naturalny rozwój świata (i ludzkości) zastąpić pozornie optymalnym, centralnym czy – jak dziś modnie się mówi: globalnym – planowaniem światowego rozwoju. A to nie jest możliwe. Spontaniczność ludzkiego rozwoju trzeba pozostawić samej sobie, nieskrępowaną przez żadnych apostołów prawd absolutnych. Inna droga prowadzi do katastrofy.
Każda dotąd próba „rozkazywania wiatrom i deszczom” okazywała się bardzo kosztowna, w dłuższym okresie czasu nieefektywna, a co więcej – niszczyła ludzką wolność.
Próba environmentalistów nie może skończyć się inaczej. Środowiskiem najlepszym dla człowieka jest środowisko wolności. Właśnie i tylko przez jego pryzmat trzeba mierzyć wszelkie environmentalistyczne wyobrażenia i wszelkie żądania environmentalistów. Dlatego obecna debata o globalnym ociepleniu jest więcw swej istocie debatą o wolności." (z okładki książki)

O książce:

Fred Singer, profesor nauk environmentalnych, University of Virginia:
„Wystąpienie przeciwko dominującemu poglądowi – w sposób, w jaki czyni to Václav Klaus – wymaga wielkiej odwagi. W kwestii globalnego ocieplenia mamy bowiem do czynienia z owczym pędem przeciwników wzrostu gospodarczego, zwolenników kontrolowania życia człowieka, naukowców wabionych grantami badawczymi, międzynarodowych biurokratów i wszystkich czerpiących korzyści z obaw o zmiany klimatu. Przyroda pokaże, że się mylili”.

Luboš Motl, fizyk, Harvard University:
„Analiza ruchu ekologicznego wymaga podejścia, które bierze pod uwagę aspekty gospodarcze, polityczne, historyczne, nauk przyrodniczych, psychologiczne i ideologiczne. Tę skomplikowaną sieć zależności Václav Klaus przeciął przy pomocy zasadniczego pytania: czy główną siłą napędową koncepcji globalnego ocieplenia jest solidna nauka, czy też kampania przeciwko wolności człowieka”.

George Kukla, Columbia University:
„Odróżnianie faktów od przypuszczeń nie jest łatwe. Lektura tej książki prowadzi do  poważnego zastanowienia się nad współczesną histerią w sprawie global warming”.

Karel Steigerwald, pisarz i dziennikarz:
„Ekologia jest i będzie przedmiotem sporów politycznych i sporów specjalistów. Spory te mają swoich wyśmiewanych buntowników, którzy stają przeciwko poglądowi większości i przeciwko dygnitarzom, zasłaniającym się swoimi urzędami i autorytetem władzy zwierzchniej. Prezydent Klaus jest powątpiewającym buntownikiem”.