Tomasz Dąbrowski: lubię myśleć, że poszerzam swoje horyzonty

Podporządkował swoje życie muzyce. Muzyce improwizowanej, która rodząc się podczas koncertów, tworzy między wykonawcami a publicznością wyjątkową więź. Jednak improwizacja jazzowa to, jak mówi Tomasz Dąbrowski, "nisza w niszy" - kameralne projekty i niewielka publiczność. Dlatego, aby móc poświęcić się graniu, jazzowy muzyk musi ciągle być w trasie. Jak zatem wygląda (wyglądało?) życie tego jednego z najbardziej cenionych polskich muzyków jazzowych?

Jesienią ubiegłego roku Tomasz Dąbrowski, trębacz jazzowy zaprosił mnie na koncert. Grał z Grzegorzem Tarwidem i Janem Młynarskim w niewielkim klubie w Warszawie. Dzień spędzony z muzykiem, jego opowieści, wspomnienia, ale też nieformalna atmosfera koncertu tworzą tę audycję. Powstała ona przed epidemią COVID-19, w czasie gdy oboje z Tomkiem nie myśleliśmy o tym, jak kruchy jest ten oparty na międzynarodowych kontaktach i podróżach świat.

- Ja jestem z rodziny niemuzyków. Jestem bardzo wdzięczny moim rodzicom, że byli w stanie zaobserwować u mnie, że miałem słuch i że mnie wysłali do szkoły muzycznej. Z ich strony na początku to było bardzo praktyczne. Muzyk, mała wieś, więc myśleli, że jakieś wesela, jakiś sposób, żeby udeptać sobie pewną ścieżkę. To nigdy nie miał być mój właściwy zawód. A dla mnie to był sposób, żeby stworzyć sobie własny świat. Siłą rzeczy, jak się gra na instrumencie, to trzeba ćwiczyć. Człowiek zamyka się wtedy we własnej bańce i może sobie obserwować rzeczy naokoło - zaczyna swą opowieść bohater reportażu.

Do wysłuchania zaprasza autorka - Aleksandra Łapkiewicz.

***

Tytuł audycji: Rozmowy po zmroku

Data emisji: 23.09.2020

Godzina emisji: 21.30