- Pierwsza rzecz, która przychodzi mi do głowy, gdy myślę o Chopinie, to jego umiłowanie do śpiewu. Linie melodyczne w jego utworach są jak gotowe tematy dla śpiewaków. Może dlatego tak muzyka jest tak ujmująca - zastanawiał się pianista Inon Barnatan przed swoim recital na Festiwalu "Chopin i jego Europa".

Izraelsko-amerykański pianista skonstruował program swojego warszawskiego występu wokół kategorii głosu w twórczości instrumentalnej Césara Francka, Samuela Barbera, Fryderyka Chopina i swojego ulubionego Franciszka Schuberta.

- Wokalność słychać zwłaszcza w utworach Schuberta. Nic dziwnego: w końcu to był jeden z najwybitniejszych kompozytorów pieśni. Ale nawet w tych wielkich formach jak jego Sonaty wciąż słychać intymny nastrój, śpiewność, poetyckość i bliskość głosu. Schubert nigdy tego nie stracił. Chopin myślał podobnie - mówił Inom Barnatan w rozmowie z Barbarą Schabowską.

Nic dziwnego, że fonograficznym debiutem artysty była płyta z utworami Schuberta z 2006 roku. Wywołała ona entuzjastyczne reakcje krytyków. Drugi album "Darknesse Visible" (2012) uznany został za instrumentalną płytę miesiąca przez "BBC Music Magazine" i trafił do czołówki rocznego zestawienia nagrań muzyki klasycznej "The New York Times". Najnowsze wydawnictwo (2013) to powrót do muzyka Schuberta.

Związek urodzonego w Izraelu pianisty ze Stanami Zjednoczonymi rozpoczął się w 2006 roku, gdy przeprowadził się on na stałe do Nowego Jorku. Bardzo szybko zrobił duże wrażenie na amerykańskim środowisku muzycznym, co już w 2009 przyniosło mu prestiżowy Avery Fisher Career Grant. W tym roku Barnatan rozpoczyna współpracę z Nowojorską Filharmonią jako pierwszy artysta występujący z tym zespołem regularnie przez kilka sezonów - "Artist in Assotiation".

- Ameryka jest przyjaznym miejscem do życia dla muzyka. Oczywiście Europa ma niesamowitą historię i ogromny dorobek muzyczny. Ale w Ameryce od razu poczułem się akceptowany - wyjaśniał artysta swój wybór. - Tam każdy może zostać, kim chce. Jeśli ktoś polubi twoją grę, to nie ma znaczenia twoje pochodzenie, szkoły, pedagodzy czy związki z tradycją. To rzadkie podejście - dodał.

Zachęcamy do wysłuchania całej rozmowy Barbary Schabowskiej z Inonem Barnatanem z audycji "Letni Festiwal Muzyczny".

mm

Zwyciężyło nagranie: Alfred Brendel – fortepian (Salzburg 11/1971; LP Philips 1972/CD Philips 1987/2013) 

W audycji słuchaliśmy także następujących wykonań:

Światosław Richter – fortepian (Salzburg 1972,
CD Melodia/Olympia 1993)

Murray Perahia – fortepian (2 CD Sony Classical 2003)

Paul Lewis – fortepian (Studio Teldex, Berlin 2002; CD Harmonia Mundi 2003)

Piotr Sałajczyk – fortepian (Sala Koncertowa Akademii Muzycznej w Katowicach, 2011; CD DUX 2011)

Krystian Zimerman – fortepian (Kashiwazaki City Performing Arts Center Art-Foret, Japonia, 1/2016; DG 2017)

21 Sonata fortepianowa B-dur należy do ostatnich utworów, które Franciszek Schubert napisał na fortepian. Mówi się: trzy ostatnie sonaty fortepianowe - c-moll D 958, A-dur D 959 i właśnie B-dur D 960. Utwory powstały w ostatnich miesiącach życia kompozytora, między wiosną a jesienią 1828 roku. Schubert zmarł 19 listopada. Trzy sonaty wydano dopiero dziesięć lat po śmierci kompozytora, choć w wieku XIX właściwie ich nie wykonywano.

Ponoć Martin Heidegger po wysłuchaniu Sonaty B-dur Schuberta miał powiedzieć: "Filozofia nigdy nie zdołałaby dotrzeć tak daleko".

Plan słuchania:

I runda

I część: Molto moderato (fragment)

II runda

II część: Andante sostenuto (fragment)

III runda

III część: Scherzo. Allegro vivace con delicatezza (fragment)

Finał

IV część: Allegro ma non troppo (całość)

***

Tytuł audycji: Kto słucha, nie błądzi, czyli Płytowy Trybunał Dwójki

Prowadzi: Jacek Hawryluk

Goście: Kacper Miklaszewski, Andrzej Sułek, Karol Radziwonowicz

Data emisji: 14.10.2017

Godzina emisji: 17.00

bch/mz