"Napój miłosny" to pierwszy wielki sukces włoskiego kompozytora z pierwszej połowy XIX wieku. Wystawiona po raz pierwszy w roku 1832 na deskach mediolańskiego Teatro della Canobbiana opera, cieszyła się niezykłą popularnością nie tylko ze względu na swoje komiczne walory, ale też refleksje na temat ludzkich słabości i paradoksów stosunków damsko męskich.

Libretto pióra Felice Romaniego opowiada historię biednego chłopaka, Nemorina zakochanego w lokalnej piękności, Adinie. Ta zmienna i kapryśna dziewczyna nie jest zainteresowana względami poczciwego kochanka. O wiele bardziej miłe są jej zaloty Belcore, dowódcy przebywającego we wsi oddziału. Arogancki i pewny siebie żołnierz szybko zyskuje przychylność dziewczyny. Zrozpaczony Nemorino chwyta się ostatniej deski ratunku i nabywa od przejezdnego handlarza napój, który ma go uczynić atrakcyjnym w oczach Adiny. Chłopiec nie wie, że ten kosztujący fortunę napitek to zwykłe wino..

Obsada "Napoju Miłosnego" w wykonaniu Opery Królewskiej Covent Garden w Londynie: Roberto Alagna - tenor, Aleksandra Kurzak - sopran, Fabio Capitanucci - baryton, Ambrogio Maestri - baryton, Susana Gaspar - sopran, Chór i Orkiestra  Opery Królewskiej Covent Garden, dyr. Bruno Campanella.

1 grudnia (sobota), godz. 20.00

Libretto napisał kardynał Vincenzo Grimani. Akcja utworu przedstawia knowania Agrypiny, żony Klaudiusza i matki Nerona, mające doprowadzić do obalenia męża i uczynienia syna władcą Rzymu. Główna bohaterka mistrzowsko manipuluje ludźmi, składając nieszczere deklaracje i fałszywe obietnice. Haendel z równym kunsztem potrafił przekazać tę dwulicowość w swojej muzyce, choćby wtedy, gdy prosty rytm oddaje pozorną szczerość wypowiedzi, a skomplikowana melodia ilustruje rzeczywiste intencje postaci. Nic więc dziwnego, że Wenecjanie pokochali operę od pierwszego przedstawienia na tyle, że wszystkich spektakli odbyło się w sumie 27 – rzecz na owe czasy niebywała.

W starożytnym kostiumie, przekonują niektórzy badacze, ukryta jest jednostronnie przedstawiona rywalizacja autora libretta, kardynała Grimani z papieżem Klemensem XI.

Spektakl którego wysłuchamy w "Wieczorze operowym" został zarejestrowany w Operze Flamandzkiej w Gandawie, 17 listopada roku 2012.

Podczas koncertu, usłyszymy Anne Hallenberg (sopran), Renatę Pokupic(sopran), João Fernandes - bas, José Lemos (alt), Gevorg Grigoryan  (bas), Kristina Hammarström (kontralt, Elena Tsallagova  (sopran), Umberto Chiummo ( bas), Marija Jokovic ( kontralt). Wokalistom towarzyszyła Orkiestra Opery Flamandzkiej, pod dyrekcją Paula McCreesha.

5 stycznia (sobota), godz. 20.00

Ten rok jest rokiem m.in. rokiem Giuseppe Verdiego - 10 października będziemy świętować 200 rocznicę urodzin kompozytora. Teatr Wielki Opera Narodowa zapowiada w związku z tym wznowienie dwóch oper - "Traviaty" i "Rigoletta".

Już teraz w Warszawie trwają próby przed niedzielną premierą "Don Carla" - włoskiej wersji opery Verdiego. To opowieść o nieszczęśliwej miłości hiszpańskiego infanta do żony jego ojca, króla Filipa II. Będzie to przeniesienie holenderskiego spektaklu w reżyserii Willy’ego Deckera, zrealizowanego w 2004 w Amsterdamie. Chór i orkiestrę Teatru Wielkiego Opery Narodowej poprowadzi Carlo Montanaro. W głównych patiach wystąpią Rafał Siwek, Giancarlo Monsalve i Natalia Kovalova. W Warszawie wizję Willy’ego Deckera realizuje Meisje Hummel, reżyser prób.

- Nie żyjemy w XVI wieku ani w  XIX, ale myślę, że uczucia ludzi nie zmieniły się - mówi Meisje Hummel. - O XVI wieku, czasach w których rozgrywa się opera Verdiego wiemy tyle ile wyczytamy z książek lub obrazów, nie znamy jednak emocji tamtych ludzi. Dzięki muzyce Verdiego w postaci Filipa możemy dostrzec prawdziwego człowieka, nie tylko króla. To ciekawe wyzwanie - dodaje.

Reżyserka spektaklu zwraca uwagę na centrum spektaklu czyli relację ojca i syna, którą można rozpatrywać na różnych płaszczyznach. - Pierwsza z nich to płaszczyzna duchowa - czyli relacja Boga Ojca do Syna, religię tamtych czasów dziś nazwalibyśmy fundamentalizmem, czyli nie mówimy tu o Bogu miłosiernym, a karzącym - wyjaśnia reżyserka.  - Jest też płaszczyzna polityczna tej relacji - król i następca tronu oraz trzecia warstwa, ta prywatna i intymna.

Prace przy próbach "Don Carla" zmierzają ku końcowi. Premiera spektaklu odbędzie się już w najbliższą niedzielę, 13 stycznia.

Na reportaż poświęcony temu wydarzeniu zaprasza Barbara Schabowska, realizacja Marek Dalba.