Dotychczasowa recepcja dramatu chorwackiego w Polsce nie przedstawia się imponująco – najbardziej znana polskiej publiczności i z lektury (w "Dialogu"), i ze sceny (pamiętna realizacja Olgi Lipińskiej w Teatrze Telewizji) jest sztuka Ivo Bresana "Przedstawienie ‘Hamleta’ we wsi Głucha Dolna". Wystawiane też były sztuki Miroslava Krlezy, Dusko Roksandicia i Miro Gavrana.

Coś więcej...
W ubiegłym roku wydana została przez Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego dwutomowa antologia "Dramat chorwacki po 1990 roku - Kroatywni". W ostatniej dekadzie ubiegłego wieku w dramacie chorwackim pojawiło się bowiem wielu młodych, ciekawych autorów, nagradzanych na różnych konkursach i festiwalach – w antologii znalazły się teksty, które przeszły sprawdzian sceny.
Diwa i telenowela
Należy do nich dramat w jednym akcie pt. "Diwa". Jego autorką jest Marijana Nola - scenarzystka, dramatopisarka, laureatka prestiżowych nagród i autorka pierwszej chorwackiej telenoweli. Jako dramaturg współpracowała m.in. z Teatrem Narodowym w Zagrzebiu, Miejskim Teatrem Komedija, Teatrem Dramatycznym Gavella, a także z Teatrem im. Marina Drzica w Dubrowniku.
Akcja jej dwuosobowej "Diwy" rozgrywa się w garderobie teatru podczas uroczystości wręczenia Chorwackich Nagród Teatralnych. - Mamy tutaj właściwie hiperrealizm. W garderobie spotykają się dwie panie - opowiada Majcherek. Uznaną aktorkę, która szykuje się po odbiór nagrody, odwiedza jej córka, także aktorka u progu kariery. Rozmowa na tematy zawodowe niepostrzeżenie przekształca się w rodzinną awanturę z zaskakującym finałem.

Audycja Iwony Malinowskiej z udziałem krytyka teatralnego Janusza Majcherka.

W Dwójkowej audycji przypomnieliśmy Albeego: jego refleksje i zainteresowania, fascynację chaosem i  nieustanne próby wydrwienia świata wysokiej klasy, w który wprowadzili go przybrani rodzice. Opowiadaliśmy o początkach jego samodzielnej drogi życia, kiedy to chwytał się różnorodnych zajęć - od biegania na posyłki po doręczanie depesz.

Mówiliśmy również, że głównym tematem twórczości tego, zaliczonego do przedstawicieli teatru absurdu, dramaturga są zaburzenia w kontaktach między ludźmi. Napisał zarówno utwory uznane za przeciętne, jak i te, które okazały się "wystrzałami". Do tych ostatnich należy debiutancka jednoaktówka Albeego "Opowiadanie o Zoo", za którą, już po raz trzeci w swej karierze, artysta otrzymał Nagrodę Pulitzera i która od razu zainteresowała teatry Europy. "Wystrzałem" można też nazwać chyba najbardziej znaną jego sztukę "Kto się boi Virginii Woolf", a także, przełożone przez Małgorzatę Semil i wydrukowane w "Dialogu" w roku 1995, "Trzy wysokie kobiety". 

Sztukę "Trzy wysokie kobiety" Albee zbudował z dwóch aktów. Bohaterkami są:schorowana starsza pani, jej opiekunka, zrównoważona osoba w średnim wieku i dwudziestosześcioletnia prawniczka, która zajmuje się finansami staruszki. Po obejrzeniu aktu pierwszego można byłoby uznać za treść sztuki tylko to, czego zapowiedź zdaje się być zawarta w tytule - relacje między trzema kobietami wysokiego wzrostu. Akt drugi jednak .... zaskakuje.

Zapraszamy do wysłuchania fragmentów audycji, w której Iwona Malinowska rozmawiała z Januszem Majcherkiem.

Dramat w przekładzie Małgorzaty Semil ukazała się w marcowym numerze "Dialogu". Jest to utwór odmienny w klimacie od tych, wydanych przez agencję Adit w ubiegłym roku - w tomie "Wspomnijcie synów Ulsteru".

Co prawda, odwołuje się również do wydarzeń historycznych, bowiem w biografii wielkiej aktorki miał miejsce epizod krótkiego pobytu w Irlandii na zaproszenie jakiegoś malarza, jednak autor przesunął te wydarzenia w czasie. Greta Garbo przyjeżdża do domu, którego właścicielem jest angielski malarz Matthew Dover, który kupił ten dom od zubożałej rodziny irlandzkiej i pozwolił jej w nim pozostać w charakterze służących: ogrodnika, szofera, gospodyni, i jej pomocy.

Malarz to gej, jego kochankiem jest dawny bokser Harry, który równie dobrze mógłby zostać utrzymankiem jakiejś kobiety. Ciche nadzieje wiąże on nawet z przybyciem Grety Garbo, która wcale nie zachowuje się jak sławna wielkość, lecz jak kobieta, która zna życie z różnych, niekoniecznie  najlepszych stron.

Wychowana w rodzinie alkoholika, wcześnie straciła siostrę, sama wdrapała się na szczyt kariery. Wiele ze swoich doświadczeń przekazuje w swobodnych rozmowach z domownikami, widząc znane sobie z autopsji sytuacje. Szczególną bliskość i zrozumienie odczuwa w stosunku do prowadzącej ten dom siostry dawnego właściciela, samotnej Paulie.

Ta bliskość ma charakter także erotyczny: obie panie odznaczają się skłonnościami lesbijskimi, co daje się zauważyć na co dzień... w sposobie ich ubierania się, poruszania, artykułowania.

Niebawem polska prapremiera tej sztuki - w Teatrze Współczesnym w Szczecinie w reżyserii Anny Augustynowicz. Audycję poprowadzą Iwona Malinowska i Janusz Majcherek.