Ciotuleńka nawiązała przyjaźń z czarnym kotem o pyszczku zawodowego dusiptaka. Ujrzawszy zaś w prześwicie, między parkiem i chlewem, kudłatego psa uwiązanego do samotnego klonu, poszła tam. I zbliżywszy się ku brzegowi skarpy spostrzegła rozległość soczystych łąk, jezioro, w lewo – świerkowy bór; za jeziorem ziemia szła w górę, zatrzaskując ten rozległy świat na amen, że można było przysiąc, iż tam już nic nie ma. Ciotuleńka pojęła, że oto wkracza w obraz wyrafinowanego mistrza i wprawiła w ten malunek swą osóbkę niby malinowy przytyk (taki miała sweterek), a całość dzieła dokończył kaczor – mandaryn i kudłaty pies Rudek w kolorze dobrze wypalonej cegły. (…)
– Cuda, prawdziwe cuda... – wyszeptała ciotuleńka, która musiała widzieć coś jeszcze, bo ku zdziwieniu rodziny leśniczego gapiącej się przez okno, przyklękła pod klonem, dając się lizać psu i siodłać kaczorowi. Pośpieszyłem ciotce Ewelinie z pomocą.
– Nie czapaj, nie ruszaj! Ja teraz jestem niedotykalska... – odtrąciła mnie ze złością. A kiedy usiłowałem się wywiedzieć, co też takiego mogła ciotuleńka ujrzeć, ta zmierzyła mnie litościwym okiem i rzekła:
– To samo co i ty, ale widać inaczej!
(Zbigniew Żakiewicz, "Cuda", z cyklu "Ciotuleńka", fragm.)
Zapraszamy na słuchowisko o Ciotuleńce według "Opowieści żartobliwych" Zbigniewa Żakiewicza.
Cykl "Ciotuleńka" przybliża legendarną bohaterkę Zbigniewa Żakiewicza, ciotkę Ewelinę, wiekową Litwinkę, która wskutek historycznych zawirowań trafiła do kaszubskiej wioski Lipnisz. Lgną do niej wszelkie zwierzuki, a Kaszubi zwą "wjedzącą". Sam autor powiedział o swojej bohaterce: "tak się mają Wilniucy na Kaszubach, bo my wszyscy potrosze jesteśmy jako Ciotuleńka".
Zabawne perypetie Ciotuleńki, pełne miłości do przyrody i życia, urzekają radością i filozoficzną zadumą nad światem i przemijaniem.
Adaptacja: Elżbieta Łukomska
Reżyseria: Waldemar Modestowicz
Obsada: Marta lipińska, Jarosław Gajewski, Wiktor Zborowski, Dominika Kuźniak
22 sierpnia (niedziela), godz. 13:00
