Już na studiach współpracował z Rozgłośnią Harcerską oraz Radiem Rzeszów. Z Programem Trzecim Polskiego Radia związany jest od 1994 r., gdzie przygotowuje przede wszystkim audycje poświęcone polskiej scenie kabaretowej. Oczywiście Artur Andrus sam jest poetą, artystą kabaretowym oraz konferansjerem na najróżniejszych imprezach kabaretowych, a także komentatorem "Szkła kontaktowego". W dniu swoich 42 urodzin w audycji "Piątek z Mazurkiem" opowiadał m.in. o kontaktach z radiową Dwójką.

- Jest taka zasada konferansjerska, że na początku powinna być "wazelina". Wyznam więc, że od czasu do czasu podsłuchuję sobie Dwójkę. Dostarcza mi to wielu fantastycznych doznań - opowiadał. - Ale pamiętam też ekstremalne przeżycia. Kiedyś jadąc samochodem słuchałem audycji o jakimś XIII-wiecznym poemacie japońskim. Po 50 minutach audycji tłumaczka utworu powiedziała, że ona tak naprawdę nie wie, czy dobrze je przełożyła, bo tego języka już nikt nie zna. Tłumaczyła trochę w ciemno. To bardzo przykuło moją uwagę, i od tamtego czasu poszukuję kolejnych XIII-wiecznych japońskich poematów - dodał.

Artur Andrus jest absolwentem dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Jak sam stwierdził, wcale tego nie ukrywa. - Ze studiów pamiętam nazwy niektórych przedmiotów: "polski system prasowy", "komunikowanie masowe". Mam uprawnienia wyłącznie dziennikarskie, i wszystko, czym zajmuję się poza tym, robię na czarno. To moje dziennikarstwo jednak zawsze było trochę dziwne - mówił.

Na zaliczenie zajęć z geografii, które starał się omijać, młody adept dziennikarstwa napisał pracę "Wpływ nasłonecznienia terenu na procesy migracyjne" na podstawie dzieła Marii Konopnickiej "Co słonko widziało". - Udowadniałem tam, że ludzie tak naprawdę emigrowali nie za chlebem, tylko za słońcem, za światłem, bo z ciemnej Galicji wyjeżdżali w teren bardziej nasłoneczniony - wspominał Artur Andrus. - Oddanie pracy skończyło się małym skandalem, bo prowadząca zajęcia stwierdziła, że to żart poniżej wszelkich poziomów. Zresztą chyba miała rację. W związku z tym zamierzała nie dać mi zaliczenia, ale ujęli się za mną studenci z mojego roku - opowiadał.

Audycję prowadził Robert Mazurek.

mc

Do ulubionych celów turystycznych gościa Dwójki należy Turcja. Co ciekawe, po raz pierwszy wybrał się tam pod wpływem fascynacji zespołem rockowym Duman, którego muzykę usłyszał w filmie "Crossing the Bridge" Fatiha Akina. - To turecki odpowiednik Kultu. Tyle, że lider Kaan Tangöze jest szczupłym ulubieńcem kobiet - opowiadał rozmówca Roberta Mazurka. - Gdy tylko wylądowaliśmy w Stambule, dowiedzieliśmy się, że Duman gra pożegnalny koncert, ponieważ Tangöze został powołany do wojska. Proszę sobie wyobrazić: gwiazda grająca koncerty na stadionach zwyczajnie wzięta w kamasze... - wspominał. Lidera Dumana udało mu się spotkać po kilku latach w zwykłej kawiarni w towarzystwie tureckiej top modelki. - Zrobiłem coś żenującego: po raz pierwszy od liceum poprosiłem kogoś o zrobienie wspólnego zdjęcia. Na szczęście się zgodził - wyznał Marcin Meller.

Marcin Meller z płytą jednego ze swoich ulubionych zespołów - tureckiego Dumana, fot. Grzegorz Śledź / PR2

W bardzo bliskich stosunkach nasz gość pozostaje natomiast z gruzińskim zespołem rockowym Green Room. Wokalista tej grupy zgodził się pełnić bardzo odpowiedzialną funkcję na weselu Marcina Mellera, które odbyło się właśnie w jego pięknej ojczyźnie. Do obowiązków tak zwanego tamady należy opieka nad gośćmi i wznoszenie słynnych, nawet dwudziestominutowych, toastów. - On tak przejął się swoją rolą, że na wiele tygodni przed ślubem wypytywał moją żonę Anię o szczegóły kariery lekarskiej jej babci - śmiał się Meller. Najbardziej dziennikarza wzruszyło jednak, gdy na w swoim gruzińskim weselu usłyszał "Warszawę" T.Love. Jego przyjaciel postanowił nauczyć się tekstu polskiego przeboju fonetycznie.

Więcej muzycznych i kulinarnych odkryć z całego świata w nagraniu audycji "Wakacje z Mazurkiem".

mm/asz

Wszyscy znamy go jako redaktora i prezentera "Dziennika Telewizyjnego" oraz Dudusia z "Podróży za jeden uśmiech" czy Julka z serialu "Stawiam na Tolka Banana". Filip Łobodziński to jednak prawdziwy człowiek renesansu, z całkiem sporym dorobkiem w dziedzinie przekładu, a przede wszystkim muzyki.

- Muzyką interesowałem się poważniej już pod koniec podstawówki. Zawdzięczam to rodzicom, którzy mieli sporą kolekcję płyt: od Beatlesów, przez Mozarta i Pendereckiego, po japońskie tańce ludowe - wspominał gość Roberta Mazurka. Przyznał też, że sporo nauczył się na planie serialu "Stawiam na Tolka Banana" od odtwórcy głównej roli Jacka Zejdlera. - On pokazał mi Ilustrowany Tygodnik Rozrywkowy oraz zeszyt, w którym spisywał teksty Beatlesów. Dzięki niemu nauczyłem się słuchać tekstów piosenek - podkreślił.

Umiejętność tę wykorzystał wkrótce jako dziennikarz muzyczny pism "Non Stop" oraz 'Rock'n'roll", a także członek Zespołu Reprezentacyjnego, współtworzonego m.in. przez Jarosława Gugałę. W "Wakacjach z Mazurkiem" słuchaliśmy piosenek autorskiej grupy Filipa Łobodzińskiego, ale też utworów Herbiego Hancocka, Boba Dylana, Elvisa Costello i trupy Monty Pythona (przy okazji okazało się, że legendarny "Latający cyrk" był, jeśli chodzi o oglądalność, jedną z największych klęsk w historii Telewizji Polskiej…)

W audycji nie zabrakło refleksji nad upływającym czasem. - Przeszkadza mi fakt, że ludzie powyżej pewnej granicy wieku przestają być widoczni dla radarów pop kultury - mówił Łobodziński. - Z drugiej strony z upływem lat coraz mniej biegamy, więc mamy więcej czasu na myślenie - dodał.

O doświadczeniach Filipa Łobodzińskiego jako muzyka, reportera, dziennikarza, tłumacza i scenarzysty filmowego w nagraniu autorskiego programu Roberta Mazurka.

mm, pg

Filip Łobodziński był gościem Dwójki. Rozmawiał z nim Robert Mazurek; fot. Łukasz Kowalski / PR2