Czwartek, 18.10., godz. 15.30

W swych obrazach tworzy niezwykły, osobny świat, pełen poezji. Małgorzata Kitowska we wstępie do katalogu wystawy napisała, że obrazy Piotra Fąfrowicza mogą być plastrem miodu dla skołatanej duszy każdego z nas. Od kilku lat Piotr Fąfrowicz ilustruje książki dla dzieci. Popiera go aktywnie Józef Wilkoń. Prawie każda książka Fąfrowicza otrzymuje nagrodę lub wyróżnienie na konkursach krajowych i zagranicznych (np. 2001 - Tokio, 2005 - Monahium)

Zapraszamy!

Co decyduje o tak wielkiej popularności tej postaci na całym świecie, skoro Grek Zorba nie jest najlepszą książką Kazantzakisa? Jakich innych greckich autorów współczesnych warto poznać?

Na te i wiele innych pytań odpowiedzą w "Sezonie na Dwójkę": filozof Ilias Wrazas i Przemysław Kordos z Uniwersytetu Warszawskiego. W programie także wypowiedzi Nikosa Chadzinikolau, który przetłumaczył m. in. Greka Zorbę oraz Pawła Krupki - poety, tłumacza i dyplomaty. Słuchaczy Dwójki zachęcamy do wzięcia udziału w dyskusji o Zorbie, Kazantzakisie i współczesnej literaturze greckiej.

Audycja Magdaleny Mikołajczyk 

(tel. 0 prefix 22 645 22 22)

Trzeba głośno mówić o polskiej kulturze (tel. 0 22 645 22 22)

Archiwum prof. Karola Estreichera jest obecnie pod opieką Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych w Krakowie. Staraniem Towarzystwa ukazały się drukiem dzienniki profesora, a obecnie wydawane są wszelkie dostępne o nim informacje z tek bezpieki znajdujęcych sie w IPN. Na szczególną uwagę zasługują dzieje wiernej kopiii korony Chrobrego wykonanej na zlecenie profesora ze złota rodziny Estreicherów... W audycji głos zabiorą: konserewator - Anna Joniak, prezes TPSP w Krakowie Zbigniew Kazimierz Witek, prof. Kazimierz Lankosz.

Na wyspie Hiva Oa na Markizach archeolodzy przebadali studnię, którą wykopał niegdyś Paul Gauguin, jeden z najwybitniejszych malarzy francuskich końca XIX wieku. To, co znaleźli, mówi nam nieco o ostatnich latach życia twórcy.

Paul Gauguin przeniósł się do Polinezji już w 1891 roku, ale w wiosce Atuan mieszkał od 1901 roku aż do swojej śmierci dwa lata później. To własnie z okresu „polinezyjskiego” pochodzą wszystkie najbardziej charakterystyczne obrazy Gauguina.

Na Markizach malarz wybudował dla siebie chatę w stylu maoryskim, „la Maison du Jouir” (dom rozrywki) i wykopał studnię. Ponieważ rdzenna ludność nie uzywała studni, lecz źródeł i strumieni, po śmierci Gauguina została zasypana. Wśród rzeczy, które Maorysi wrzucili do zakopywanego dołu, były śmieci, jakie znaleziono w domu malarza.

Wśród wykopanych obiektów znalazły się buteleczki po francuskich perfumach, resztki naczyń, barwników, strzykawka, dwie ampułki po morfinie, butelka po nowozelandzkim piwie i cztery zepsute zęby. Zalegały na głębokości około 2,7 m.

Wyniki badań wykopaliskowych zostały opisane w pierwszym numerze rocznika Van Gogh Studies, które wydaje Muzeum Van Gogha w Amsterdamie. Pisze o nich znawczyni Gauguina, Caroline Boyle-Turner. Jest to pierwszy angielskojęzyczny raport z wykopalisk, które miały miejsce juz 7 lat temu.

Perfumy, jak twierdzi autorka opracowania, miały zapewne na celu zdobywanie sympatii polinezyjskich kobiet. Barwniki to z kolei dowód na to, że Gauguin przygotowywał własne farby. Wśród znalezisk była również pęknięta kokosowa paleta. Najciekawszym znaleziskiem pozostaję jednak zęby – według badaczy miały należeć do samego malarza, ponieważ miejscowi nie jedli cukru, przez co ich zęby nie psuły się. Być może Gauguin sam wyrwał je sobie i zachował – a po jego śmierci trafiły do studni. Butelki po morfinie są z kolei świadectwem choroby Francuza – nie od dziś wiadomo, że cierpiał on na syfilis i narkotyk służył mu najprawdopodobniej do uśmierzania bólu.

Wszystkie wykopane przedmioty zakupiła społeczność Atuanu. W 2003 roku w wiosce zbudowano replikę gauginowskiego Maison du Jouir, który mogą zwiedzać turyści.

Irena Musiał

Na podstawie: The Art Newspaper

Teraz nie musisz już jechać do Florencji, żeby zobaczyć w trójwymiarze słynnego Dawida dłuta Michała Anioła. Równie dobrze możesz go zobaczyć w Internecie.

Obracający się wokół własnej osi trójwymiarowy Dawid to, jak na razie, tylko przedsmak tego, co przygotowali dla nas infromatycy wchodzący w skład europejskiego przedsięwzięcia 3D-COFORM. Projekt ma na celu digitalizację światowych zasobów muzealnych i udostępnienie ich w sieci. Greckie wazy, włócznie, a nawet całe świątynie, będzie można obejrzeć w trójwymiarze, nie wychodząc z domu.

Cyfrowe zbiory 3D-COFORM posłużą nie tylko leniwym turystom. Ich głównym przeznaczeniem będzie służenie naukowcom np. do porównywania dzieł tych samych artystów, znajdujących się w zbiorach różnych muzeów lub dziwnych starożytnych artefaktów, często leżących dotąd na zakurzonych półkach. Inteligentna wyszukiwarka pomoże znaleźć w bazie odpowiednie obiekty – na przykład wyszuka wszystkie greckie wazy z VI wieku p.n.e. o odpowiedniej ilości rączek i wzornictwie. Odtąd każdy konserwator, który rekonstruuje w Ameryce, dajmy na to, wazę Egzekiasa, będzie mógł wcześniej dokładnie obejrzeć wszystkie zachowane w Europie dzieła tego mistrza garncarskiego, a zatem jego praca stanie się precyzyjniejsza i łatwiejsza.

Jak dotąd, wymiana danych tego typu opierała się w najlepszym razie na wymianie zdjęć – a na ogół naukowcy musieli się zadowolić pisemnym opisem przedmiotu. Takie wyszukiwanie artefaktów w bazach muzeów, oczywiście, nie było ani w połowie tak skuteczne, jak możliwość obejrzenia zabytku w trójwymiarze.

- Wciąż jeszcze nie potrafimy rozsądnie skorelować danych pomiędzy różnymi obiektami – mówi dr André Stork, szef departamentu Instytucie Badań nad Grafiką Komputerową IGD w Darmstadt, jeden z partnerów w projekcie 3D-COFORM. – Trójwymiarowy skan to chmura współrzędnych. Dalszym działaniem jest odpowiednie ich przetworzenie, aby całość właściwie się odtworzyła – wyjaśnia. Trzeba pamiętać, że dzieła sztuki są bardzo różnorodne. Czasami "wybrzuszenie" współrzędnych może okazać się uchwytem, czasami wyciągniętą dłonią rzeźbionego mężczyzny, a czasami... samotnie stojąca kolumną. Co więcej, obraz przedmiotu musi być jak najbardziej realistyczny – graficy muszą zatem uwzględnić cienie rzucane np. przez każdą z kolumn świątyni.

Narzędzie tego typu na pewno pomoże wielu badaczom. Historia sztuki i architektury coraz częściej korzysta z osiągnięć grafiki komputerowej. Niedawno swojej premiery doczekała sie trójwymiarowa rekonstrukcja starożytnego Rzymu.

(ew/sciencedaily)

Przełom wieków to rozwój badań nad chorobami psychicznymi. Bardzo ważnym ośrodkiem tych badań stał się Wiedeń, m.in. za sprawą Zygmunta Freuda, który właśnie tu prowadził i publikował swe badania dotyczące psychoanalizy. Swoje "trzy grosze" wtrącił też przełom wieków, strach przed nowym, kryzys wiary, a co za tym szło m.in. obawa przed szaleństwem. Nie dziwi więc że szaleństwo, obłęd zostały opisane również przez malarzy - na płótnach.

Wystawę zatytułowaną „Madness & Modernity. Sztuka i obłęd w Wiedniu około 1900 roku" zaplanowały z myślą o londyńskim muzeum Welllcome Collection historyk sztuki Gemma Blackshaw oraz Leslie Topp. Od środy można ją oglądać w Wiedniu.

Wystawa została podzielona na sześć części. W salach ekspozycji można zobaczyć portrety namalowane przez Oskara Kokoschkę i Egona Schiele oraz „Charaktery“ Franza Xavera Messerschmidta, które podobno stanowią autoportret samego artysty.

Specjalnie dla zwiedzających eksponowana jest również kozetka, na której Zygmunt Freud badał swoich pacjentów.

Obrazom znanych malarzy na wystawie towarzyszą prace pacjentów z zakładów psychiatrycznych, analizy terapeutyczne.