Nie żyje Bogdan Jankowski. To dzięki niemu świat usłyszał słowa Wielickiego i Cichego: jesteśmy na Evereście

Urodził w 1938 roku. Dr inż. elektronik, był pracownikiem naukowym Politechniki Wrocławskiej. Wspinał się od 1959, najpierw w Tatrach (5 nowych dróg), później w Alpach (m.in. 1. polskie przejście, z J. Porębą, drogą Browna-Whillansa na zachodniej ścianie Aiguille de Blaitiére, 1967), Pamiro-Ałaju (5 dziewiczych szczytów) i Pamirze.

Leszek Cichy Nie było wtedy telefonów satelitarnych. Naszą łączność z bazą stanowiły goprowskie radiotelefony Klimki ważące 2 i pół kg, z anteną składającą się z czterech części. By ją skręcić i włożyć baterie, które mieliśmy głęboko w kieszeni, należało zdjąć rękawice przy minus 32 stopniach. Niechętnie więc rozmawialiśmy podczas podchodzenia

W latach 1969-2003 uczestniczył w 9 wyprawach w góry wysokie, m.in. kierowanych przez Andrzeja Zawadę. Brał udział m.in. w ekspedycji, podczas której Polacy dokonali pierwszego wejścia na Kunyang Chhish (7852 m) w 1971 roku i w tej z roku 1980, podczas której Polacy jako pierwsi na świecie zdobyli Mount Everest (8848 m) zimą.

To dzięki Bogdanowi Jankowskiemu świat obiegło nagranie zarejsestrowane na szczycie najwyżej góry Ziemi: Halo Andrzej, wiesz gdzie jesteśmy? Na szczycie Everestu! - te słowa, 17 lutego 1980 roku wypowiedzieli po wejściu na Everest i połączeniu się z kierownikiem wyprawy Andrzejem Zawadą Krzysztof Wielicki i Leszek Cichy. 

Jako licencjonowany radioamator-krótkofalowiec organizował łączność radiową na wyprawach, był pomysłodawcą i założycielem utworzonego w 1980 roku zespołu łączności radiowej Polskiego Związku Alpinizmu.

Powiązany Artykuł

39 lat temu Cichy i Wielicki jako pierwsi zdobyli zimą Mount Everest. "Halo Andrzej, wiesz gdzie jesteśmy?"

Był członkiem zarządu PZA (1977-92), a w kadencji 1995-98 jego wiceprezesem. Był także prezesem KW we Wrocławiu (1974-80) i przez wiele kadencji członkiem jego zarządu.

Został dwukrotnie odznaczony złotym medalem "Za Wybitne Osiągnięcia Sportowe”, Złotym Krzyżem Zasługi oraz otrzymał nagrodę "Fair Play” Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Był członkiem honorowym PZA.

Autor jednej z relacji w książce "Ostatni atak na Kunyang Chhish” (1973), a także wielu artykułów publikowanych w "Taterniku” oraz licznych zdjęć i panoram górskich.

Z fotografii oraz autentycznych nagrań z wypraw stworzył wystawę "HIMALAJE, KARAKORUM. Obrazki i głosy z gór. Wystawa jubileuszowa Polskiego Związku Alpinizmu”, która była eksponowana w wielu miastach i na wielu festiwalach górskich.

ah, PZA,