Janusz Piechociński: razem możemy więcej. Naród zjednoczony wygrywa

Posłuchaj

Ludowcy także obchodzą Święto Wojska Polskiego (IAR)

Dodaj do playlisty

Dodaj do playlisty

- Razem możemy więcej. Naród zjednoczony wygrywa, a naród podzielony przegrywa, bierzmy z tego wskazanie i siłę wobec niepewności dzisiejszego świata - powiedział wicepremier po złożeniu kwiatów.

Zaapelował do wszystkich sił politycznych i Polaków o budowanie jeszcze większej wspólnoty, solidarności i przyjaźni. Podkreślił, że wspólnota ta powinna być budowana m.in. ze świadomością wartości wypływających z posiadania "własnego, suwerennego rządzonego przez Polaków państwa".

Nawiązując do 1920 roku podkreślił, że również wówczas na scenie politycznej były podziały i napięcia, ale "Polacy w chwili próby stanęli obok siebie". Zaapelował, by w Święto Wojska Polskiego oddać szacunek żołnierzom. - Niech służą w czasie pokoju, niech nie muszą sprawdzać swojego patriotyzmu na polach bitew - dodał.

Po południu - o godz. 15 - Janusz Piechociński ma wziąć udział w uroczystym apelu przy pomniku Wincentego Witosa w Radzyminie, a o godz. 17 w uroczystej mszy świętej na Cmentarzu Żołnierzy Polskich 1920 r. w Radzyminie.

Kim był Wicenty Witos?

Wincenty Witos to rolnik, działacz społeczny, samorządowiec i polityk związany z ruchem ludowym - urodził się 21 stycznia 1874 r. w Wierzchosławicach koło Tarnowa. Ukończył szkołę elementarną w rodzinnej wsi. W latach 1908-31 pełnił funkcję wójta Wierzchosławic. Od 1908 r. był posłem Sejmu Krajowego we Lwowie, a w latach 1911-18 - posłem w Radzie Państwa w Wiedniu. Był członkiem władz powiatowych i okręgowych chłopskich organizacji społeczno-gospodarczych.

Od 1895 r. należał do Stronnictwa Ludowego (od 1903 r. Polskiego Stronnictwa Ludowego), a od 1913 r. do Polskiego Stronnictwa Ludowego Piast.  Był trzykrotnie premierem - w latach 1920-21, 1923 i 1926 i jednym z przywódców Centrolewu. Po utworzeniu Stronnictwa Ludowego (1931 r.) został prezesem Rady Naczelnej i Zarządu Okręgowego w Małopolsce. W 1930 r. aresztowano go z przyczyn politycznych i uwięziono w Brześciu nad Bugiem; został skazany na 1,5 roku więzienia. W 1933 r. wyemigrował do Czechosłowacji. Do kraju powrócił w marcu 1939 r; we wrześniu, gdy odmówił współpracy przy próbach powołania kolaboracyjnego rządu, aresztowali go Niemcy. W 1941 r. powrócił do Wierzchosławic, pozostając do końca okupacji niemieckiej w areszcie domowym. W 1945 r. prezydium Krajowej Rady Narodowej uczyniło go wiceprezydentem bez jego wiedzy i zgody. Od sierpnia 1945 r. był prezesem PSL, pozostawał w opozycji wobec władz komunistycznych.

Zmarł 31 października 1945 r. w Krakowie. Pochowano go w kaplicy rodzinnej na cmentarzu w Wierzchosławicach. Witos był autorem m.in. "Wyboru pism i artykułów", trzytomowych "Moich wspomnień" oraz "Mojej tułaczki".

Dzień 15 sierpnia, rocznica zwycięskiej bitwy w wojnie 1920 roku, został ogłoszony świętem Wojska Polskiego w 1923 r. i pozostawał nim do roku 1947. Później dzień wojska obchodzono 12 października, w rocznicę bitwy pod Lenino, by upamiętnić udział w tej batalii dywizji im. Tadeusza Kościuszki. Od 1992 roku świętem Wojska Polskiego ponownie stał się 15 sierpnia.

IAR,PAP,kh