Zmarł Mieczysław Wilczek, twórca ostatniej reformy gospodarczej w PRL-u
2014-04-30, 15:14
Z wykształcenia chemik i prawnik, był przedsiębiorcą, wynalazcą i autorem wielu patentów z dziedziny chemii. W latach 1988-89 był ministrem przemysłu w rządzie Mieczysława Rakowskiego.
Posłuchaj
Mieczysław Wilczek zmarł w Warszawie 30 kwietnia 2014 roku w wieku 82 lat.
Urodził się w Sandomierzu. Młodość spędził w Bielsku-Białej. W czasie II wojny światowej pracował jako parobek na niemieckiej farmie krów. Po 1945 roku eksternistycznie ukończył szkołę podstawową. Później kształcił się w gimnazjum i technikum chemicznym. Studiował chemię na Politechnice Śląskiej, ekonomię w Wyższym Studium Ekonomiki Przemysłu i prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Uniwersytecie Warszawskim. Podczas studiów, w 1952 roku wstąpił do PZPR.
W 1956 roku, po ukończeniu studiów z dziedziny chemii, mając zaledwie 24 lata, został dyrektorem fabryki kosmetyków Viola w Gliwicach. W 1958 roku wyjechał na półroczne stypendium zagraniczne do Wielkiej Brytanii. Po powrocie do Polski został skierowany na stanowisko dyrektora technicznego zakładów Pollena w Warszawie. W latach 1965-1969 pełnił funkcję dyrektora Zjednoczenia Przemysłu Chemicznego. W 1965 roku wdrożył do produkcji proszek do prania Ixi 65.
W 1969 roku odszedł z posady państwowej. Kupił kilkunastohektarowe gospodarstwo rolne we wsi Ołdakowizna. Założył fermę perliczek. W latach siedemdziesiątych XX wieku sprzedał z zyskiem posiadane patenty z dziedziny chemii. Dzięki znajomościom oraz uzyskanym ze sprzedaży praw autorskich pieniądzom założył w 1973 roku pod Stanisławowem (na Mazowszu) prywatną fabrykę produkcji koncentratów paszowych z odpadów porzeźniczych. W krótkim czasie zbudował kilka zakładów przetwórstwa mięsnego stając się jednym z najbogatszych ludzi w PRL-u.
W latach osiemdziesiątych XX wieku oprócz posiadanych zakładów przetwórstwa i utylizacji był wiceprezesem polsko-japońskiej spółki Polnippon oraz właścicielem przedsiębiorstwa futrzarskiego Lavil w Stanisławowie. Prowadził w tym czasie interesy głównie z przedstawicielstwami handlowymi Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich.
Od 1985 roku Mieczysław Wilczek był doradcą komisji sejmowych. W 1988 roku został powołany na stanowisko ministra przemysłu w rządzie Mieczysława Rakowskiego.
Zaproponował zamknięcie wielu państwowych zakładów pracy, które uważał za nierentowne z punktu widzenia ekonomicznego. Rozpoczął w PRL zmiany prawne mające na celu wprowadzenie gospodarki wolnorynkowej. W 1988 roku przeforsował w Sejmie liberalną ustawę o przedsiębiorczości, nazywaną powszechnie "ustawą Wilczka", która spowodowała aktywizację drobnych przedsiębiorców w ostatnich miesiącach istnienia Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej.
W 1989 roku podczas obrad Okrągłego Stołu Mieczysław Wilczek był przedstawicielem strony rządowej w zespole ds. gospodarki i polityki społecznej. Podczas wyborów do parlamentu w 1989 roku był kandydatem na senatora z okręgu siedleckiego. Przegrał jednak walkę o mandat z Gabrielem Janowskim.
Po zmianach ustrojowych Mieczysław Wilczek wycofał się z życia politycznego. Powrócił do działalności gospodarczej. Został współwłaścicielem grupy przedsiębiorstw Polish Farmeat, których głównym udziałowcem było włoskie przedsiębiorstwo Fortrade Financing. Później prowadził Kancelarię Lobbyingową w Warszawie. Zasiadał też w radzie nadzorczej przedsiębiorstwa budowlanego Mostostal Warszawa.
Laureat Nagrody Kisiela w 1990 roku, wielokrotnie wymieniany na liście 100 najbogatszych Polaków tygodnika Wprost. W 2008 roku został uhonorowany przez Centrum im. Adama Smitha tytułem Jego Przedsiębiorczości.
mc