Na jakie świadczenia w przyszłości mogą liczyć osoby, które prowadzą działalność gospodarczą za granicą?
2015-09-04, 09:47
Osoby, które prowadzą własną działalność za granicą najczęściej podlegają ubezpieczeniu w państwie, w którym taka działalność jest wykonywana. W zależności od tego jakie przepisy tam obowiązują, może to być ubezpieczenie dobrowolne lub obowiązkowe.
Posłuchaj
Z tytułu takiego ubezpieczenia, osoba może uzyskać takie świadczenia, które wynikają właśnie z systemu zagranicznego ustawodawstwa, czyli mogą to być np. świadczenia na wypadek choroby, z tytułu wypadku przy pracy, świadczenia rentowe czy emerytalne.
Osoba taka, jeśli pracowała kiedykolwiek również w Polsce, a wyjechała za granicę i prowadzi własną działalność, w przyszłości będzie mogła spodziewać się emerytur z więcej niż jednego państwa, czyli z każdego państwa, w którym była ubezpieczona. Pod warunkiem oczywiście, że spełni określone warunki wymagane do tego świadczenia i osiągnie wiek emerytalny w każdym z tych państw.
Mechanizmy unijne umożliwiają również osobie, która wyjechała lata temu z Polski, uzyskanie renty z tytułu niezdolności do pracy, o ile lekarz orzecznik uzna taką osobę za niezdolną do pracy. Ponieważ warunki, które są wymagane do nabycia renty, mogą być spełniane przy pomocy ubezpieczenia zagranicznego – wyjaśnia Andrzej Szybkie wicedyrektor Departamentu Rent Zagranicznych w ZUS.
Niezdolność do pracy za granicą traktowana tak jak w Polsce
Regulacje unijne i te dotyczące umów o zabezpieczeniu społecznym przewidują, że w takiej sytuacji, w której niezdolność do pracy powstałaby w czasie ubezpieczenia za granicą w państwach członkowskich UE czy też w USA czy Kanadzie, taką niezdolność do pracy traktuje się jakby powstała w czasie ubezpieczenia w Polsce. Także warunki dotyczące posiadania niezbędnych okresów składkowych i nieskładkowych mogą być spełnione przy użyciu zagranicznych okresów ubezpieczenia przebytych w wymienionych wcześniej państwach.
Prawo do emerytury zależy od tego, czy osoba jest w starym systemie w Polsce, czy też nowym, czyli w zależności od daty urodzenia -przed 1 stycznia 1949 roku czy też po 31 grudnia 1948 roku. W stosunku do osób, które są objęte starym systemem, konieczny jest warunek stażowy, czyli spełnienie co najmniej 25 lat składkowych i nieskładkowych dla mężczyzny, czy 20 lat dla kobiety. Po to żeby ten warunek spełnić, czyli otworzyć prawo do świadczenia, można odwołać się do stażu zagranicznego, który został w danym państwie spełniony.
Elżbieta Szczerbak