Trzy lata wcześniej na Międzynarodowej Konferencji Telegraficznej w Berlinie przyjęto sygnał SOS jako umowny sposób wzywania pomocy.  Wprowadzono go ze względu na łatwy do zapamiętania układ, który, przesyłany kodem Morse’a ma postać następującą: trzy sygnały krótkie (kropki), trzy długie (kreski) i na koniec – ponownie trzy krótkie.

Gdyby nie SOS, z najbardziej znanej katastrofy morskiej – katastrofy "Titanica” – z kwietnia 1912 roku nikt nie uszedłby z życiem. Nadanie tego właśnie sygnału pozwoliło ocalić 706 osób.

Tamtej nocy północny Atlantyk przemierzał właśnie brytyjski statek "Carpathia”. Radiotelegrafista zdołał z powodzi trzasków wyodrębnić słowa, które składały się na pilny telegram.

Na początku nie zastanawiano się, co litery SOS mogą oznaczać. Później zaczęto dorabiać do kodu różne fantastyczne interpretacje. Tłumaczono go na przykład jako "Save Our Souls”. "Ocalcie nasze dusze”.

Przy obecnym wysokim poziomie techniki alfabet Morse'a jest używany dość rzadko. Marynarze, piloci, ratownicy na co dzień posługują się nowoczesnymi urządzeniami komunikacyjnymi i nawigacyjnymi. Kiedy jednak zdarza się awaria, wtedy sygnał wywoławczy SOS, jest tak samo skuteczny jak 100 lat temu.

Operacja miała być przeprowadzona już tydzień temu, ale silny wiatr i wysoka fala wymusiły odłożenie jej do przyszłego tygodnia.
Spoczywający w piasku na dnie u wybrzeży Kentu samolot to Dornier-17 - podstawowa maszyna niemieckiego lotnictwa bombowego w okresie Bitwy o Anglię. I jak się wydaje - jedyna istniejąca jeszcze na świecie.
Historia w portalu polskieradio.pl>>>
Maszyna prawdopodobnie została strącona 26 sierpnia 1940 roku. Pilot i obserwator ocaleli, dwaj inni członkowie załogi zginęli przy próbie wodowania, kiedy samolot przewrócił się na grzbiet.
Wrak jest mocno osłabiony, gdyż aluminium, z którego jest wykonany, ulega szybkiej korozji w słonej wodzie. Muzeum nie planuje odrestaurowania samolotu, lecz zachowanie go w stanie, w jakim spoczywał na dnie kanału La Manche.
Zobacz galerię: DZIEŃ NA ZDJĘCIACH>>>
IAR, kk

Jak mówi w radiowej Trójce Anna Frątczak, która ma u siebie w domu na ścianie galerię zdjęć swoich przodków, pomysł na taką formę kultywowania pamięci o członkach rodziny skopiowała od rodziców i teściów, którzy również mają takie małe wystawy w swoich mieszkaniach.
- Dla mnie najbardziej wartościowe jest zdjęcie moich prapradziadków z XIX wieku. To wyretuszowana kopia, oryginał był nieczytelny, zrobiony na tekturowej podkładce - tłumaczy Frątczak i dodaje, że fotografie pokazuje swojej córce, by zapoznać ją z historią rodziny.
Kierownik archiwum Zamku Królewskiego w Warszawie kurator Beata Gadomska podkreśla, że w ludziach jest potrzeba poznania swoich korzeni i kultywowania pamięci o przodkach. Nie jest to nic nowego, w dawnych dworach królowały przecież galerie portretów rodzinnych. Zmieniła się tylko technika - dziś zamiast obrazów, na ścianach wiszą zdjęcia.
- Taka galeria to piękne świadectwo pamięci o własnej rodzinie - ocenia Gadomska.

Zapraszamy do wysłuchania całego materiału, który przygotował Kuba Witkowski.
Porannego pasma "Zapraszamy do Trójki" można słuchać od poniedziałku do soboty między godziną 6.00 a 9.00.