Były prezydent Francji zastanawia się w swojej nowej powieści, jak przebiegłaby historia Francji, gdyby Napoleon nie poniósł klęski w Rosji. Książka "Zwycięstwo Wielkiej Armii", której autorem jest Valery Giscard d’Estaing, pojawiła się właśnie we francuskich księgarniach.

W powieści "Zwycięstwo Wielkiej Armii" wojska francuskie zdobywają Moskwę, tak jak to miało miejsce w "prawdziwej" historii, ale następnego dnia Napoleon wydaje armii rozkaz powrotu do Francji. Nie jest to ucieczka. Cesarz prowokuje w ten sposób armię Kutuzowa do ataku. Decydująca bitwa rozgrywa się pod Wilnem i Rosjanie doznają druzgocącej klęski. Jedną z konsekwencji francuskiego zwycięstwa jest odrodzenie Królestwa Polskiego. Napoleon osadza na tronie królewskim księcia Poniatowskiego. Sam cesarz wkrótce abdykuje i poświęca się działalności na rzecz pokoju. Valery Giscard d’Estaing wydał już kilka książek. W jednym z wywiadów wyznał jednak rzecz zaskakującą: “Moją najlepszą książką była Konstytucja Europejska. Niestety część Francuzów odrzuciła ją w referendum”.

Mija 200 lat od największej klęski Napoleona. Wojna francusko-rosyjska z 1812 roku wywarła niemały wpływ na losy Polski i całej Europy. W armii Napoleona Polacy stanowili drugi co do wielkości kontyngent złożony z około 110 tysięcy żołnierzy. Z nadzieją więc spoglądano na przygotowania do wojny, w której zwycięstwo nad Rosją dawało szansę na powrót słowa "Polska" na mapę Europy.

O nadchodzących wówczas wypadkach napisze po latach Mickiewicz:

"O roku ów! Kto ciebie widział w naszym kraju!

Ciebie lud zowie dotąd rokiem urodzaju,

A żołnierz rokiem wojny; dotąd lubią starzy

O tobie bajać, dotąd pieśń o tobie marzy. (…)

Urodzony w niewoli, okuty w powiciu

Ja tylko jedną taką wiosnę miałem w życiu".

Napoleon i jego Wielka Armia nie odniosły jednak spektakularnego zwycięstwa. Zająwszy Moskwę, ale nie doczekawszy się od rosyjskiego cara odpowiedzi na propozycje honorowego zakończenia wojny Francuzi rozpoczęli morderczy odwrót. 200 lat po wojnie historycy wciąż zadają sobie pytanie, czy Polacy dobrze wybrali sprzymierzeńca.

- Pamiętajmy jednak, że, po pierwsze cesarz niczego nie obiecywał, a po drugie zachował się na tyle uczciwie, że od roku 1806 mówił otwarcie, iż popiera odbudowę Polski, ale sami musimy zbudować silną armię i sporo będzie zależało od losów wojny z Rosją - podkreślił prof. Jarosław Czubaty z  Instytutu Historii UW.

Przypomniał, że kilka razy ministrowie Księstwa Warszawskiego byli kuszeni mniej lub bardziej mglistymi obietnicami zarówno przez Austriaków, jak i cara Aleksandra I. - Za każdym razem te propozycje były odrzucane nie tylko z racji żołnierskiego honoru, ale dlatego, że w XIX wieku nikt nie dawał nam więcej od Napoleona - wyjaśnił.

To cesarz Francji uznawał Królestwo Polskie jako ideę, która powinna być zrealizowana. W tym czasie Aleksander oferował tylko zdanie się na jego wspaniałomyślną wolę. O przebiegu wojny francusko-rosyjskiej i losach Polski po jej zakończeniu prof. Czubaty opowiadał w "Klubie Tójki, 3 stycznia 2012 roku", do którego wysłuchania serdcznie zapraszamy.

Audycji "Klub Trójki" można słuchać od poniedziałku do czwartku o 21.

(asz)

Francuscy naukowcy zajmujący się pogodą i zjawiskami atmosferycznymi dostali bezcenne źródło informacji- pierwszą część archiwów danych meteorologicznych sprzed ponad dwustu lat. Konserwacja archiwalnych materiałów i korzystanie z nich jest możliwe dzięki wsparciu finansowemu jednego z banków.

Najstarsza część archiwalnych zapisów pochodzi z lat 1797-1841 prowadzonych amatorsko przez mieszkającego w środkowej Francji lekarza, który spisywał nie tylko anomalia atmosferyczne, jak nawałnice i ulewne deszcze, ale i kierunek wiatrów oraz zanieczyszczenie powietrza. W 1850 roku, po sztormie, który zdziesiątkował flotę francuską i brytyjską na Morzu Czarnym cesarz Napoleon III postanowił dla celów wojskowych zorganizować sieć służb meteorologicznych obejmującą całą Francję.

Materiały, które opuściły piwnice archiwów i ujrzały światło dzienne, mieszczą się w ponad sześciu tysiącach pudeł. Dla naukowców to bezcenne dane, które pozwolą nie tylko na sporządzenie historycznej mapy pogody we Francji w latach 1850-1960, lecz także, dzięki skrupulatnej analizie tych materiałów, mogą one być podstawą do zrozumienia efektu cieplarnianego, jak i do trafniejszego prognozowania pogody.

W 2014 roku, po zakończeniu prac związanych z konserwacją i analizą archiwalnych materiałów zostaną one upublicznione za pośrednictwem internetu.

W Moskwie rozpoczęła się restauracja miejscowego Łuku Triumfalnego nazywanego również Triumfalną Bramą.

W tym roku Rosja będzie świętować 200-lecie zwycięstwa nad wojskami francuskimi. Dlatego postanowiono wyremontować budowlę w szybkim tempie. Moskiewski Łuk Triumfalny został wykonany w 1814 roku początkowo z drewna, a następnie z kamienia i ustawiony na terenie Twerskiej Rogatki w pobliżu obecnego Dworca Białoruskiego.

Potem komuniści postanowili zmienić ruch uliczny i w 1936 roku zlikwidowali Łuk Triumfalny. Zachowała się jedynie jego część - żeliwna kolumna.

W roku 1968 Łuk Triumfalny został odtworzony i ustawiony na Prospekcie Kutuzowskim w pobliżu Panoramy Bitwy pod Borodino. Bramę Triumfalną mogą doskonale widzieć osoby jadące główną drogą z Warszawy do centrum rosyjskiej stolicy.

Z tej okazji agencja RIA Novosti przygotowała specjalny pakiet felietonów historycznych.

W jednym z odcinków można usłyszeć, że żaden z carów, oprócz Katarzyny Wielkiej, nigdy nie popierał rozbiorów Polski. Tak twierdzi historyk i politolog Piotr Romanow. Przekonuje, że Rosja miała z tego powodu nieustające problemy na arenie międzynarodowej. „Imperium w żaden sposób nie mogło przełknąć polskiego kawałka tortu, bo powstania wybuchały tam jedno za drugim” - wyjaśnia rosyjski ekspert. W jego opinii, właśnie Polakom Rosja zawdzięcza wojnę z Napoleonem, w trakcie której francusko - polska armia zdobyła Moskwę. 200 lat od tamtych wydarzeń w Moskwie odbędą się konferencje naukowe, wojskowe parady i rekonstrukcje bitew.

Jeszcze uroczyściej Rosjanie zamierzają świętować 600 lecie „wygnania Polaków z Kremla”. Już rok temu prezydent Dmitrij Miedwiediew i premier Władimir Putin podkreślali, że wydarzenie to jest symbolem tworzenia się rosyjskiej państwowości.