Ostateczne Rozwiązanie kwestii żydowskiej
Antysemityzm był jednym z filarów ideologii nazistowskiej, która od chwili uchwalenia przez Reichstag 15 września 1935 roku tzw. ustaw norymberskich, stała się w rządzonych od 1933 roku przez Hitlera Niemczech ideologią państwową.
Prawo w III Rzeszy w stosunku do Żydów:
- pozwalało pozbawić obywatelstwa Rzeszy, ochrony prawnej i własności.
- zabraniało pełnić służby w urzędach państwowych ani w wojsku,
- zabraniało zawierania małżeństw między „Aryjczykami” i „nie-Aryjczykami”
- zezwalało rozwiązywać już zawarte takie małżeństwa, stosunki intymne między nimi podlegały karze.
„Noc kryształowa”
W nocy z 9 na 10 listopada 1938 w wielu miastach Niemiec doszło do pogromów Żydów zainicjowanych przez władze. Podpalano i dewastowano synagogi, domy, sklepy i zakłady przemysłowe należące do Żydów. Dokonujące zniszczeń oddziały SS i NSDAP były chronione przez policję.
Pierwsze obozy
Przed II wojną światową na terenie Niemiec powstawały pierwsze obozy koncentracyjne. Pierwszy z nich - Dachau - otwarto 20 marca 1933. Przed II wojną obozy były przeznaczone przede wszystkim dla przeciwników politycznych reżimu nazistowskiego.
Przemysł śmierci
Niemiecki przemysł śmierci do mordowania ludzi wykorzystał różne techniki, których wcześniej nikt nie stosował. Od 1933 roku Niemcy zaczęli praktykować coraz skuteczniejsze sposoby zabijania, opisywali je, wprowadzali korekty. Na początku mordowali m.in. w szczelnych pomieszczeniach, do których były podłączone przewody doprowadzające spaliny samochodowe. Mimo że ta metoda była skuteczna, niemieccy zbrodniarze uznali, że jest ona za droga i za mało wydajna. Wypracowano nową technologię opartą na gazie – cyklonie B. Miejscem doświadczeń był m.in. obóz Auschwitz-Birkenau. Uznano, że uśmiercanie gazem jest mniej obciąża psychikę niemieckiego żołnierza niż np. rozstrzeliwanie.
Po przypieczętowaniu tzw. „Ostatecznego Rozwiązania Kwestii Żydowskiej” na konferencji w Wannsee w 1942 roku, niemieckie obozy zagłady („fabryki śmierci”) rozpoczęły masowe eksterminacje. Żeby przemysł śmierci działał sprawniej, zadbano też o całą infrastrukturę – obozy zagłady budowano w ustronnych miejscach (np. Bełżec, Sobibór, Treblinka, Auschwitz-Birkenau), dobudowano do nich tory kolejowe, żeby ułatwić dowożenie ofiar. Przy organizowaniu obozów i przy późniejszym ich funkcjonowaniu brały udział tysiące Niemców.
1 września 1939 Niemcy napadły na Polskę.
W październiku rozpoczyna się okupacja niemiecka Polski. Na terenach okupowanych powstawały getta dla ludności żydowskiej, zaś w 1941 roku niemieccy inżynierowie rozpoczęli próby z gazowaniem ludzi spalinami w komorach umieszczonych w samochodach ciężarowych. Próby przeprowadzono w obozie Kulmhof w Chełmnie nad Nerem a w obozie Auschwitz pierwszą próbę mordowania ludzi gazem cyjanowodorowym - cyklonem B.
Po ataku Niemiec na ZSRR 22 czerwca 1941 drastycznie wzrosła liczba Żydów znajdujących się pod władzą niemiecką. W ślad za oddziałami Wehrmachtu na froncie wschodnim postępowały cztery oddziały Einsatzgruppen, do których zadań należało masowe rozstrzeliwanie ludności cywilnej. Ofiarami tych zbrodni padło około 2 milionów Żydów.
Konferencja w Wannsee
20 stycznia 1942 na konferencji w Wannsee wysocy rangą urzędnicy Trzeciej Rzeszy na czele z Reinhardem Heydrichem ustalili Ostateczne Rozwiązanie Kwestii Żydowskiej (niem. Endlösung der Judenfrage).
Na konferencji rozważano możliwość jak najszybszego pozbycia się problemu Żydów. Pod uwagę brano deportację lub sterylizację. Urzędnicy III Rzeszy zdecydowali o eksterminacji całego narodu żydowskiego.
Sekretarz Generalnego Gubernatorstwa Josef Bühler zaproponował, aby na miejsce zagłady wybrać okupowaną przez III Rzeszę Polskę, ze względu na duże skupiska Żydów i oszczędności w transporcie.
Ludobójstwo
W obozach, które stały się fabrykami śmierci ofiarą Ostatecznego Rozwiązania padło około 6 milionów Żydów z wielu krajów europejskich.
Jesienią 1944 roku zbliżanie się frontu wschodniego zatrzymało ludobójstwo. Na rozkaz Heinricha Himmlera pośpiesznie zniszczono komory gazowe i krematoria, by zatrzeć ślady zbrodni.