Coraz częściej posługujemy się językiem obrazkowym, a nie pisanym, z tego powodu wszyscy powinniśmy chwycić za kredki i puścić wodze fantazji - przekonują redaktorzy "Stacji Kultura". Dodatkowo kredki i rysowanie rozwijają wyobraźnię, postrzeganie i logiczne myślenie. W nowym cyklu Czwórki będziemy patrzeć na ręce wielkim artystom, którzy niekoniecznie lubili rysować gdy byli młodzi.
Henryk Sawka - zaczynał od gwoździa
Okazuje się, że brak narzędzi nie jest powodem, żeby nie rysować. - Nie wiem jak to się stało, bo stało się w momencie, gdy dorwałem gwóźdź i nim porysowałem łóżko - mówi Henryk Sawka. - To były pierwsze, naturalne, atawistyczne odruchy.
Po rysunkach gwoździem, za pomocą którego powstawały bryły i domki, Henryk Sawka sięgnął po książkę do zootechniki, tym razem nie po to, by książką malować, a by ją kopiować. - Zaczynałem od tego, że rysowałem konie. W domu był podręcznik do zootechniki, tam były wszystkie rasy koni. Ja kopiowałem te rysunki, a każda sztuka zaczyna sie od kopiowania - przyznaje. - Kopiowałem i naśladowałem, doszedłem do takiej wprawy, że mogę konia narysować od głowy, od grzywy, tylnej nogi czy ogona, jak kto chce.
Jakiś czas później w życiu Henryka Sawki przyszedł czas na rysunek satyryczny, ale do tego, jak przyznaje, musiał dojrzeć.

Posłuchaj również rozmowy Kasi Oklińskiej o tym, jak Henryk Sawka wykorzystywał swoje rysunki.

(pj)

Artystka najchętniej maluje portrety kobiet. Często spod jej ręki wychodzą również akty. Jej pracownia znajduje się w domu. - Najważniejsze jest, by pracownia była miejscem, które mnie inspiruje - tłumaczy w "Stacji kultura" malarka. - Tutaj są wszystkie kolory, od różu, fioletu, poprzez zielenie. Trochę taki marokański styl, czerwone zasłony, a mimo tego wszystko prześwituje, więc mam kontakt ze światem. Wszystko jest bardzo ciepło i gdy wpada światło to inspiruje mnie do pracy.
Joanna Sarapata wyjaśniła też, co daje jej pozytywną energię do pracy. - Mam tutaj swoje psy, koty i to wszystko powoduje jakąś harmonię, a to najważniejsze.
Gdy jest już harmonia, właściwa atmosfera, artystka może w spokoju przyjąć osoby, które maluje. Aby jej praca udała się jak najlepiej, ważna jest oczywiście atmosfera pełnego zrozumienia pomiędzy nią i modelkami. - Zapraszam je do stoliku i rozpoczynam rozmowę - zdradza tajniki Sarapata. - Ważne, żeby ta osoba się otworzyła, bo gdy podejmie się dialog o rzeczach jej bliskich, życiowych, np. o dzieciach czy rodzinie, ta osoba przestaje się kontrolować, jest w pełni naturalna i to wówczas przychodzi moment, gdy proszę ją o to, by w takiej pozie pozostała.
(ac)

Zofia Dubowska bez wahania daje odpowiedź na pytanie: Kto to jest artysta. - To ktoś kto tworzy - wyjaśnia w Czwórce, o tym też opowiada książka, której jest współautorką.

- Publikacja "Kto to jest artysta" jest adresowana do dzieci, bo zwiedziłam kilka przedszkoli, nie tylko w Warszawie, i w każdym z nich wisiały te same prace. Były to te same Syrenki warszawskie, kurczaczki, jajeczka w koszyczku - wyjaśnia autorka. - Ta książka ma pokazać, że artysta nie jest odtwórcą tylko twórcą, wymyśla coś na nowo. Tworzy nową jakość - podkreśla.

Książka powstała we współpracy Zofii Dubowskiej z Janem Bajtlikiem. Razem pracowali nad tekstem, który napisała Dubowska. Jan Bajtlik odpowiada też za układ graficzny tej książki i za typografię, która jest bardzo ważnym elementem, w wielu wypadkach funkcjonuje jako obraz.

Zofia Dubowska na co dzień pracuje w Zachęcie, w Dziale Edukacji i żyłka popularyzatorki sztuki nie jest jej obca. W swojej pracy zauważyła, że często sztuka współczesna potrafi być bliższa dzieciom, bo np. bohaterowie obrazów są ubrani tak jak one.
- Dzieci świat sztuki współczesnej "kupują" z pełnym zrozumieniem - wyjaśnia gość "Stacji Kultura" .
"Kto to jest artysta" wykorzystuje dzieła sztuki, które na co dzień znajdują się w zbiorach Zachęty. Autorzy publikacji już rozdali pewną pulę egzemplarzy, kolejna czeka na zgłoszenia przedszkoli i placówek edukacyjnych, które chciałyby zorganizować zajęcia wokół tego tematu.

(pj)