Czy w sieci można spieniężyć wiersze?

Na koncie Damiana Dawida Nowaka znajdziemy fragmenty jego wierszy, żarty literackie, i "zgryźliwe" obserwacje na temat świata, które - jak podkreśla autor - są mocno puentowane. - Nie jest łatwo "spieniężyć" wiersz na Instagramie, zwłaszcza że zasięgi, jeśli chodzi o poezję, nie są sprecyzowane - opowiada. - Można dopieścić ego lajkami, ale nie jestem pewien, czy można tu mówić o finansowym sukcesie.

Boom na instapoezję zaczął się kilka lat temu, a jedną z osób współodpowiedzialnych za to zjawisko była pochodząca z Indii Kanadyjka Rupi Kaur, autorka m.in. tomiku "Milk and Honey". Znalazły się w nim wiersze, które wcześniej autorka publikowała w sieci. Wydany w 2014 roku zbiór przez 77 tygodni utrzymał się na liście bestsellerów "New York Timesa".  

Instapoezja stymuluje twórców

Rozmówca Oli Jasińskiej przyznaje, że media społecznościowe to dobre miejsce na krzewienie kultury słowa. - Hasztag #instapoezja stymuluje młode talenty. Debiutanci, którzy dzielą się próbkami możliwości w sieci, szybko dostają "zwrotną" od czytelników. Mają punkt wyjścia do dyskusji, ale także do analizy swojej twórczości - wyjaśnia poeta. 

Poeta, który chodzi na siłownię

Konto Damiana Dawida Nowaka w tej chwili obserwuje ponad 15 tysięcy osób, a niektóre posty mają ponad 100 tysięcy zasięgu organicznego. - Z tej okazji ukułem nawet takie określenie "poetoinfluencer", które trochę odmitologizowuje postać poety jako wieszcza z piedestału - śmieje się gość Czwórki. - Na moim profilu publikuję wiersze z okruchami życia. To pozwala mi zbudować z odbiorcami normalną relację i udowodnić im, że poezja to jeden ze sposobów na wyrażanie swoich emocji - podsumowuje. 

Posłuchaj także:

• Klechdy polskie. Takiego Bolesława Leśmiana jeszcze nie słyszałeś
• Mela Koteluk: "Astronomia poety" afirmuje miłość i wolność

Damian Dawid Nowak jest autorem czterech książek poetyckich: "Nieistotne" (Miniatura 2014), "Pożegnania" (WFW 2015), "Wczesne dojrzewanie" (Mamiko 2016) oraz "Inaczej niż w lustrze" (FONT 2018). Swoją twórczość prezentował między innymi w TVP Kultura i Radiowej Czwórce oraz w antologiach i ogólnopolskich pismach literackich – między innymi w: "Afroncie", "Akancie", "Arteriach", "Cegle", "Helikopterze", "Krytyce Literackiej", "Migotaniach", "Poezji Dzisiaj", "Wytrychu". Jest także promotorem kultury azjatyckiej i autorem artykułów o tematyce kulinarnej i kulturalnej. 

*** 

Tytuł audycji: Tędy po trendy

Prowadzi: Ola Jasińska - Klimaszewska

Gość: Damian Dawid Nowak (poeta, prozaik, instagramer)

Data emisji: 30.08.2020

Godzina emisji: 10.15

kul

Opera radiowa "Balladyna" powstała kilka lat temu w Polskim Radiu. Za muzykę tego przedsięwzięcia odpowiadał Maciej Małecki, adaptacji i reżyserii tekstu Juliusza Słowackiego podjęła się Anna Seniuk, za batutę chwycił dyrygent Sławek A. Wróblewski. Ta produkcja zachwycała nie tylko doskonałymi pomysłami muzycznymi, wartką akcją, doskonałą grą dramatyczną, ale też humorem i działaniem na wyobraźnię słuchacza. 

- W tej operze radiowej grałam Alinę, ale miałam dodatkowo powrót, jako duch Aliny, w wokalizie. Zupełnie bez słów. To był pomysł kompozytorski, reżyserski - wspomina aktorka Aneta Teodorczuk. - Alina jest postacią czystą, uczciwą, piękną, wierną, kochającą. Nie ma w niej przemiany, jaka jest w Balladynie, którą zagrała Ania Gajewska, a ja mogłam jej partnerować. Ciekawe było granie emocji bez sytuacji - przodem do widza, a jednocześnie z partnerem. To przeżycie jedyne w swoim rodzaju - dodaje. 

Anita Gajewska zwraca uwagę na tło muzyczne, zjawisko opery radiowej, której nie można nazwać ani koncertem, ani słuchowiskiem. - Anna Seniuk, reżyserka, ustawiła nas w takie proste sytuacyjki, nie można było tego nazwać scenami dramatycznymi - wspomina. 

Bajkowość i ilustracyjność tego wydarzenie wspomina też Anna Gajewska, odtwórczyni roli Balladyny. - Czułam tę postać i chciałam widzowi pokazać, dlaczego Balladyna jest taka, jaka jest, że ma trudniej niż Alina, przez swój charakter, a może też dlatego, że matka była bliżej z Aliną niż z Balladyną - wyjaśnia. 

Opera radiowa "Balladyna" została zaprezentowana w Studiu Lutosławskiego przed publicznością. Nie było tam jednak scenografii, aktorzy siedzieli na krzesłach, grał chór, orkiestra i światło. - Trzeba się było odnaleźć w dużej ilości bodźców  - podkreślają aktorki.

***

Tytuł audycji: Stacja Kultura

Prowadzi: Kasia Dydo

Data emisji: 31.08.2020

Godzina emisji: 11.30

pj

Bovska: "Sorrento" to moja szalupa ratunkowa na czas pandemii

- Cieszę się, że trafiłam do cyklu o pracowniach, bo lubię ten temat bardzo - przyznaje Bovska w rozmowie z Czwórką. - Staram się też czerpać inspiracje, więc czasem musze robić sobie przerwy w pracy, żeby trochę pożyć. Bardzo jednak lubię swoją pracę i sporo czasu w niej spędzam. Najczęściej wieczorami - dodaje. 

Chyba jestem typem sowy, choć wstaję rano, ale najlepiej mi się tworzy po zmierzchu Bovska

Pracownia artystki to miejsce i dla muzyki, i dla sztuk plastycznych. - Muzycznie czasem zdarza mi się pracować w domu, bo w domu mam większy instrument. Siadam sobie przy pianinie, piszę piosenki, wymyślam - przyznaje artystka. - Dzień spędzam na mniejszych sprawach, które trzeba pozałatwiać, kiedy wszyscy są pod telefonem. A po 17 telefony przestają tak intensywnie dzwonić. Wtedy jest dobra aura do pracy - dodaje. 

Pracownia Bovskiej nie jest zbyt duża, jak przyznaje sama artystka jest zagracona książkami i papierami, a na środku stoi jedno z biurek. - Jedno z nich jest centralnym punktem mojej pracowni - opowiada. - Jest tam mata do ciecia i wszystkie przybory do pisania, rysowania, mam tam też swój mały instrumencik. Drugie biurko to mebel ze stacja dokującą - komputer i wszystko, co potrzebne by funkcjonować w świecie cyfrowym - dodaje. 

Wyświetl ten post na Instagramie.

Sorrento Performance | 8 lipca | 19:00

Post udostępniony przez bovska rysuje (@bovskarysuje) Cze 25, 2020 o 12:34 PDT

W pracowni Bovskiej stoi też wieszak na kostiumy. - Są uporządkowane i w pokrowcach. Staram się o nie dbać, ale już nie mam ich gdzie przechowywać - przyznaje artystka.  

W miejscu, w którym pracuje Bovska są też rośliny. Artystka w pracowni postawiła na monstery i kaktusy. Motywy floralne pojawiają się także w jej twórczości, i w ilustracjach, i w piosenkach.

Czytaj także:

• Blauka - książki polecają Georgina Tarasiuk i Piotr Lewańczuk
• Daniel Spaleniak - co czyta, kiedy nie gra?

Wyświetl ten post na Instagramie.

Autoportret w pracowni ✨ Z tą zamyśloną miną zapraszam Was na koncert do Radzymina. Najbliższa sobota 19.09 godz 19

Post udostępniony przez Bovska (@bovska) Wrz 17, 2020 o 4:53 PDT

Bovską inspirują także podróże, ta do Włoch zainicjowała powstanie albumu "Sorrento". Artystka niedawno wróciła z Grecji - na efekty tego wyjazdu musimy jednak chwilę poczekać. 

***

Tytuł audycji: Stacja Kultura

Prowadzi: Kasia Dydo

Materiał: Aleksandra Jasińska

Data emisji: 30.09.2020

Godzina emisji: 10.36

pj