Wydawnictwo dla fanów Nicka Cave'a, którzy przeoczyli jego współpracę z członkiem Dirty Three. Choć to pewna nieścisłość bo oznaczałoby to, że istnieją ludzie zakochani w muzyce Australijczyka, ale swoją znajomość z nim zakończyli w połowie lat 90-tych. W tym momencie do The Bad Seeds dołączył Warren Ellis, stając się ich stałym członkiem w trakcie sesji nagraniowej do "The "Boatman's Call". Co więcej, mimo, że najważniejszymi członkami Złych Nasionek byli Mick Harvey i Blixa Bargeld to w ostatnich latach właśnie rodak Cave'a stał się jego najbliższym współpracownikiem, towarzysząc mu także w półakustycznych występach w składzie Mini-Seeds.

"White Lunar" jest wypadkową tego, co w ostatnich latach stworzył duet na potrzeby ścieżek dźwiękowych do kilku filmów ("The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford", "The Proposition", "The Road”, "The English Surgeon", "The Girls Of Phnom Penh") oraz odrzutów, które nagromadziły się w latach 2005-2009. Czy jest to więc rzecz, którą fani Cave'a znać powinni? Otóż: i tak, i nie. Odpowiedź będzie uzależniona od tego do jakiego grona słuchacz się zalicza. Jeśli jest tradycjonalistą oczekującym od Australijczyków piosenek okraszonych post-punkowym wokalem, to może się srodze zawieść. Ta kompilacja jest natomiast dobrym powodem by poszerzyć muzyczne horyzonty. Większość materiału "White Lunar" stanowią instrumentalne pejzaże w których miesza się  folkowa dusza Cave'a z post-rockowym tłem Ellisa i odrobiną wkradającego się ambientu.

Ze względu na różnorodność źródeł materiału można martwić się o jego spójność. Okazuje się jednak, że wybrane kompozycje stanowiące tło do tych kilku filmów są bardzo podobne. Po pobieżnym odsłuchu można odnieść wrażenie stąpania po którejś z pustyń Australii, gdzie na pierwszy rzut oka wszystko wydaje się monotonne. Z każdym kolejnym odtworzeniem tych płyt otwiera się wachlarz szczegółów, raz jeden wychodząc poza schemat spokoju i melancholii (końcówka utworu "The Rider").

Warto się bliżej przyjrzeć temu materiałowi i odpocząć od hałaśliwej natury ostatnich dokonań tych dwóch panów zarówno w ramach The Bad Seeds jak i Grindermana, gdyż siła tej płyty leży w minimalizmie i nastrojowości, a nie jak to zwykło być u Cave'a w słowach.

A Pięknie będzie, głownie za sprawą The Gilded Palace Of Sin i Giant Sand, przebojowo też będzie (Codeine Velvet Club i Esoterica), debiutancko i po polsku (Overdrive i Lee-Leet), urodzinowo i przedkoncertowo(?) też.

Zapraszam

Grzegorz Zembrowski

PS Do młodych artystów: Jeżeli chcecie by wasze nagrania pojawiły się w audycji mikrokosmos, wyślijcie je w mp3 (co najmniej 192kbps) na adres mikrokosmos3@gmail.com (mile widziana drobna notka informacyjna o was).

Hellsongs

- Warpigs

- The Evil That Men Do

Lee-Leet - Orient Express

Overdrive - Pornography

Esoterica

- Scream

- Chemicals

Codeine Velvet Club - Vanity Kills

The Gilded Palace Of Sin

- For When We Forget

- There Is No Evil There Is..

- Vony & The Plynths

- Bones Of The Saints

Mazzy Star - She's My Baby

Lush

- Ciao!

- Etheriel

- Monochrome

- Desire Lines

Vic Chesnutt - Everything I Say

R.E.M.

- Drive

- Try Not To Breathe

- The Sidewinder Sleeps Tonite

- Everybody Hurts

Elton John

- Lady Samantha

- Lady What's Tomorrow

Album jest rozwinięciem wcześniejszych muzycznych poszukiwań zespołu, z większym jednak naciskiem na melodie, oraz świeższe, nowoczesne aranżacje.
Pomimo tego że muzyka NYC jest trudna do sklasyfikowania, nadal czuć w niej fascynacje nurtem new wave, poszerzonym na nowej płycie o wpływy math- i post- rockowe. Muzyczna surowość znana z poprzednich nagrań ustępuje miejsca eksperymentom z nowym instrumentarium (saksofon, akordeon) oraz elektronice. Album został nagrany w Green Studio pod okiem Marcina Prusiewicza i ukaże się nakładem wydawnictwa Kuka Records. Premiera płyty 14 czerwca.

New York Crasnals to projekt muzyczny działający od ponad 6 lat, mający na swoim koncie dwie wydane płyty oraz liczne sukcesy – jak udział w największych polskich festiwalach muzyki alternatywnej Heineken Open’Er czy Off Festiwal. Utwory New York Crasnals stale goszczą na antenach stacji radiowych, a wydana w grudniu 2007 roku debiutancka płyta długogrająca „Faces And Noises We Can Make”, stała się albumem tygodnia w radiowej Trójce i doczekała się pochlebnych recenzji i wysokich ocen w prasie muzycznej. Ciepło o zespole wypowiadał się Artur Rojek z Myslovitz w swojej recenzji w „Dzienniku”. Obok regularnych wydawnictw, zespół ma na koncie udział w kilku prestiżowych kompilacjach – „Offensywa” i „Program Alternatywny” Polskiego Radia, a także „Warszawa. Tribute To Joy Division”, będącą hołdem polskiej sceny muzycznej dla wybitnej brytyjskiej formacji. Zespół był także nominowany w kategorii ‘Artysta Roku w Krakowie’  w plebiscycie „Kulturalne Odloty 2008” organizowanym przez Gazetę Wyborczą. Uzasadnienie nominacji – „za zasługi i dla zachęty” podkreślało spory wkład New York Crasnals w fakt, iż o krakowskiej młodej scenie gitarowej zaczęło się w Polsce mówić.